δυσκοίλιος

Greek

Etymology

From Koine Greek δυσκοίλιος (duskoílios), equivalent to δυσ- (dys-, “bad, hard”) +‎ κοιλιά (koiliá, “belly, abdomen”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðisˈcilios/
• Hyphenation: δυσ‧κοί‧λι‧ος

Adjective

δυσκοίλιος • (dyskoílios) m (feminine δυσκοίλια, neuter δυσκοίλιο)

1. (medicine) constipated, costive (unable to defecate)

   Είμαι δυσκοίλιος εδώ και τρεις μέρες.

   Eímai dyskoílios edó kai treis méres.

   I've been constipated for the last three days.

2. (medicine) constipating (causing constipation)

   δυσκοίλια φρούτα ― dyskoília froúta ― constipating fruit

   δυσκοίλια τροφή ― dyskoília trofí ― constipating food

Declension

Declension of δυσκοίλιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσκοίλιος •	δυσκοίλια •	δυσκοίλιο •	δυσκοίλιοι •	δυσκοίλιες •	δυσκοίλια •
genitive	δυσκοίλιου •	δυσκοίλιας •	δυσκοίλιου •	δυσκοίλιων •	δυσκοίλιων •	δυσκοίλιων •
accusative	δυσκοίλιο •	δυσκοίλια •	δυσκοίλιο •	δυσκοίλιους •	δυσκοίλιες •	δυσκοίλια •
vocative	δυσκοίλιε •	δυσκοίλια •	δυσκοίλιο •	δυσκοίλιοι •	δυσκοίλιες •	δυσκοίλια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσκοίλιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσκοίλιος, etc.)

Antonyms

• ευκοίλιος (efkoílios, “laxative”)

Derived terms

• δυσκοιλιότητα f (dyskoiliótita, “constipation”)