δυστυχισμένος

Greek

Adjective

δυστυχισμένος • (dystychisménos) m (feminine δυστυχισμένη, neuter δυστυχισμένο)

1. unhappy (characterised by, feeling or showing unhappiness)

Declension

Declension of δυστυχισμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυστυχισμένος •	δυστυχισμένη •	δυστυχισμένο •	δυστυχισμένοι •	δυστυχισμένες •	δυστυχισμένα •
genitive	δυστυχισμένου •	δυστυχισμένης •	δυστυχισμένου •	δυστυχισμένων •	δυστυχισμένων •	δυστυχισμένων •
accusative	δυστυχισμένο •	δυστυχισμένη •	δυστυχισμένο •	δυστυχισμένους •	δυστυχισμένες •	δυστυχισμένα •
vocative	δυστυχισμένε •	δυστυχισμένη •	δυστυχισμένο •	δυστυχισμένοι •	δυστυχισμένες •	δυστυχισμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυστυχισμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυστυχισμένος, etc.)

Antonyms

• ευτυχισμένος (eftychisménos, “happy”)

Related terms

• δυστυχία f (dystychía, “unhappiness”)