ευτυχισμένος

Greek

Adjective

ευτυχισμένος • (eftychisménos) m (feminine ευτυχισμένη, neuter ευτυχισμένο)

1. happy (characterised by, feeling or showing happiness)

Declension

Declension of ευτυχισμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ευτυχισμένος •	ευτυχισμένη •	ευτυχισμένο •	ευτυχισμένοι •	ευτυχισμένες •	ευτυχισμένα •
genitive	ευτυχισμένου •	ευτυχισμένης •	ευτυχισμένου •	ευτυχισμένων •	ευτυχισμένων •	ευτυχισμένων •
accusative	ευτυχισμένο •	ευτυχισμένη •	ευτυχισμένο •	ευτυχισμένους •	ευτυχισμένες •	ευτυχισμένα •
vocative	ευτυχισμένε •	ευτυχισμένη •	ευτυχισμένο •	ευτυχισμένοι •	ευτυχισμένες •	ευτυχισμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ευτυχισμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ευτυχισμένος, etc.)

Antonyms

• δυστυχισμένος (dystychisménos, “unhappy”)

Derived terms

• ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος (eftychisménos o kainoúrios chrónos, “Happy New Year”)

Related terms

• ευτυχία f (eftychía, “happiness”)