επάρκεια

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐπάρκεια (epárkeia), from Ancient Greek ἐπαρκέω (eparkéō), from ἐπ' (ep', “on, onto”) +‎ ἀρκέω (arkéō, “to be enough”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈpaɾcia/
• Hyphenation: ε‧πάρ‧κει‧α

Noun

επάρκεια • (epárkeia) f (uncountable)

1. sufficiency, adequacy (quality of enough being available)

   Λόγω της επάρκειας του φαγητού, ο λιμός δεν μας επηρέασε.

   Lógo tis epárkeias tou fagitoú, o limós den mas epiréase.

   Due to the sufficiency of food, the famine did not affect us.

2. competency, proficiency (ability to do something well)

   επάρκεια διδασκαλίας ― epárkeia didaskalías ― teaching proficiency (teaching certificate)

Declension

  επάρκεια

case     \     number	singular
nominative	επάρκεια •
genitive	επάρκειας •
accusative	επάρκεια •
vocative	επάρκεια •

Synonyms

• (adequacy, competency): ικανότητα (ikanótita, “ability, competency”), αρμοδιότητα (armodiótita, “incompetency”)

Antonyms

• (antonym(s) of “adequacy, competency”): ανεπάρκεια (anepárkeia, “inadequacy”), ανικανότητα (anikanótita, “inability, incompetency”), αναρμοδιότητα (anarmodiótita, “incompetency”), έλλειψη (élleipsi, “deficiency, want”)

Related terms

• επαρκής (eparkís, “sufficient, enough”)
• επαρκώς (eparkós, “sufficiently”)
• επαρκώ (eparkó, “to be enough”)