θαλασσογράφος

Ancient Greek

Etymology

From θᾰ́λᾰσσᾰ (thálassa, “sea”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.las.so.ɡrá.pʰos/ → /θa.las.soˈɣra.ɸos/ → /θa.la.soˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.las.so.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰa.las.soˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θa.las.soˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θa.las.soˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.la.soˈɣra.fos/

Adjective

θᾰ́λᾰσσογρᾰ́φος • (thálassográphos) m or f (neuter θᾰ́λᾰσσογρᾰ́φον); second declension

1. describing the sea

Inflection

Second declension of θᾰλᾰσσόγρᾰφος; θᾰλᾰσσόγρᾰφον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		θᾰλᾰσσόγρᾰφος thalassógraphos	θᾰλᾰσσόγρᾰφον thalassógraphon		θᾰλᾰσσογρᾰ́φω thalassográphō	θᾰλᾰσσογρᾰ́φω thalassográphō		θᾰλᾰσσόγρᾰφοι thalassógraphoi	θᾰλᾰσσόγρᾰφᾰ thalassógrapha
Genitive		θᾰλᾰσσογρᾰ́φου thalassográphou	θᾰλᾰσσογρᾰ́φου thalassográphou		θᾰλᾰσσογρᾰ́φοιν thalassográphoin	θᾰλᾰσσογρᾰ́φοιν thalassográphoin		θᾰλᾰσσογρᾰ́φων thalassográphōn	θᾰλᾰσσογρᾰ́φων thalassográphōn
Dative		θᾰλᾰσσογρᾰ́φῳ thalassográphōi	θᾰλᾰσσογρᾰ́φῳ thalassográphōi		θᾰλᾰσσογρᾰ́φοιν thalassográphoin	θᾰλᾰσσογρᾰ́φοιν thalassográphoin		θᾰλᾰσσογρᾰ́φοις thalassográphois	θᾰλᾰσσογρᾰ́φοις thalassográphois
Accusative		θᾰλᾰσσόγρᾰφον thalassógraphon	θᾰλᾰσσόγρᾰφον thalassógraphon		θᾰλᾰσσογρᾰ́φω thalassográphō	θᾰλᾰσσογρᾰ́φω thalassográphō		θᾰλᾰσσογρᾰ́φους thalassográphous	θᾰλᾰσσόγρᾰφᾰ thalassógrapha
Vocative		θᾰλᾰσσόγρᾰφε thalassógraphe	θᾰλᾰσσόγρᾰφον thalassógraphon		θᾰλᾰσσογρᾰ́φω thalassográphō	θᾰλᾰσσογρᾰ́φω thalassográphō		θᾰλᾰσσόγρᾰφοι thalassógraphoi	θᾰλᾰσσόγρᾰφᾰ thalassógrapha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		θᾰλᾰσσογρᾰ́φως thalassográphōs			θᾰλᾰσσογρᾰφώτερος thalassographṓteros			θᾰλᾰσσογρᾰφώτᾰτος thalassographṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “θαλασσογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press