ιδιωματικός

Greek

Adjective

ιδιωματικός • (idiomatikós) m (feminine ιδιωματική, neuter ιδιωματικό)

1. (linguistics) idiomatic

Declension

Declension of ιδιωματικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιδιωματικός •	ιδιωματική •	ιδιωματικό •	ιδιωματικοί •	ιδιωματικές •	ιδιωματικά •
genitive	ιδιωματικού •	ιδιωματικής •	ιδιωματικού •	ιδιωματικών •	ιδιωματικών •	ιδιωματικών •
accusative	ιδιωματικό •	ιδιωματική •	ιδιωματικό •	ιδιωματικούς •	ιδιωματικές •	ιδιωματικά •
vocative	ιδιωματικέ •	ιδιωματική •	ιδιωματικό •	ιδιωματικοί •	ιδιωματικές •	ιδιωματικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ιδιωματικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ιδιωματικός, etc.)