ιεράρχης

See also: ἱεράρχης

Greek

Etymology

ιερός (ierós, “holy”) +‎ -άρχης (-árchis, “leader”) from Hellenistic Koine ἱεράρχης (hierárkhēs)

Pronunciation

• IPA^(key): /ieˈrarçis/
• Hyphenation: ι‧ε‧ράρ‧χης

Noun

ιεράρχης • (ierárchis) m (plural ιεράρχες)

1. a high priest
2. hierarch

   (Eastern Orthodoxy) expression:

   οι Τρεις Ιεράρχες ― oi Treis Ierárches ― the Three Hierarchs are the three theologians Mέγας Bασίλειος (Basil of Caesarea), Iωάννης Xρυσόστομος (John Chrysostom) and Γρηγόριος Nαζιανζηνός (Gregory of Nazianus)

Declension

declension of ιεράρχης

case     \     number	singular	plural
nominative	ιεράρχης •	ιεράρχες •
genitive	ιεράρχη •	ιεραρχών •
accusative	ιεράρχη •	ιεράρχες •
vocative	ιεράρχη •	ιεράρχες •

Related terms

• ιεράρχηση (ierárchisi)
• ιεραρχία (ierarchía)
• ιεραρχικός (ierarchikós)
• ιεραρχώ (ierarchó)

References

• ιεράρχης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.