κακομάζαλος

Ancient Greek

Etymology

Formed in Judeo-Greek, from κᾰκο- (kako-, “bad”) +‎ Hebrew מַזָּל (mazál, “luck”) +‎ -ος (-os), but spread into general (Christian) Greek by the late Byzantine period.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ko.máz.daː.los/ → /ka.koˈma.za.los/ → /ka.koˈma.za.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ko.máz.daː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/

Adjective

κᾰκομᾰ́ζᾱλος • (kakomázālos) m (feminine κᾰκομᾰζᾱ́λη, neuter κᾰκομᾰ́ζᾱλον); first/second declension

1. ill-fated, miserable

Declension

First and second declension of κᾰκομᾰ́ζᾱλος; κᾰκομᾰζᾱ́λη; κᾰκομᾰ́ζᾱλον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκομᾰ́ζᾱλος kakomázālos	κᾰκομᾰζᾱ́λη kakomazā́lē	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon		κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kakomazā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō		κᾰκομᾰ́ζᾱλοι kakomázāloi	κᾰκομᾰ́ζᾱλαι kakomázālai	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kakomázāla
Genitive		κᾰκομᾰζᾱ́λου kakomazā́lou	κᾰκομᾰζᾱ́λης kakomazā́lēs	κᾰκομᾰζᾱ́λου kakomazā́lou		κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λαιν kakomazā́lain	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin		κᾰκομᾰζᾱ́λων kakomazā́lōn	κᾰκομᾰζᾱ́λων kakomazā́lōn	κᾰκομᾰζᾱ́λων kakomazā́lōn
Dative		κᾰκομᾰζᾱ́λῳ kakomazā́lōi	κᾰκομᾰζᾱ́λῃ kakomazā́lēi	κᾰκομᾰζᾱ́λῳ kakomazā́lōi		κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λαιν kakomazā́lain	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin		κᾰκομᾰζᾱ́λοις kakomazā́lois	κᾰκομᾰζᾱ́λαις kakomazā́lais	κᾰκομᾰζᾱ́λοις kakomazā́lois
Accusative		κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon	κᾰκομᾰζᾱ́λην kakomazā́lēn	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon		κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kakomazā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō		κᾰκομᾰζᾱ́λους kakomazā́lous	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱς kakomazā́lās	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kakomázāla
Vocative		κᾰκομᾰ́ζᾱλε kakomázāle	κᾰκομᾰζᾱ́λη kakomazā́lē	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon		κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kakomazā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō		κᾰκομᾰ́ζᾱλοι kakomázāloi	κᾰκομᾰ́ζᾱλαι kakomázālai	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kakomázāla
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰκομᾰζᾱ́λως kakomazā́lōs				κᾰκομᾰζᾱλότερος kakomazālóteros				κᾰκομᾰζᾱλότᾰτος kakomazālótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κακομάζαλος (kakomázalos)

Greek

Etymology

From Ancient Greek κακομάζαλος (kakomázalos).

Adjective

κακομάζαλος • (kakomázalos) m (feminine κακομάζαλη, neuter κακομάζαλο)

1. ill-fated, miserable

Declension

Declension of κακομάζαλος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κακομάζαλος •	κακομάζαλη •	κακομάζαλο •	κακομάζαλοι •	κακομάζαλες •	κακομάζαλα •
genitive	κακομάζαλου •	κακομάζαλης •	κακομάζαλου •	κακομάζαλων •	κακομάζαλων •	κακομάζαλων •
accusative	κακομάζαλο •	κακομάζαλη •	κακομάζαλο •	κακομάζαλους •	κακομάζαλες •	κακομάζαλα •
vocative	κακομάζαλε •	κακομάζαλη •	κακομάζαλο •	κακομάζαλοι •	κακομάζαλες •	κακομάζαλα •