καρδινάλιος

Greek

Etymology

Learnedly, from Byzantine Greek καρδινάλιος (kardinálios), from New Latin cardinālis (“pertaining to a hinge, that on which something turns or depends”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaɾ.ðiˈna.li.os/
• Hyphenation: καρ‧δι‧νά‧λι‧ος

Noun

καρδινάλιος • (kardinálios) m (plural καρδινάλιοι)

1. (Roman Catholicism) cardinal (official)

Declension

Declension of καρδινάλιος

	singular	plural
nominative	καρδινάλιος •	καρδινάλιοι •
genitive	καρδινάλιου •,  καρδιναλίου •	καρδινάλιων •,  καρδιναλίων •
accusative	καρδινάλιο •	καρδινάλιους •,  καρδιναλίους •
vocative	καρδινάλιε •	καρδινάλιοι •
Second forms are formal.

Further reading

• “καρδινάλιος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998