καταγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “fully”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “come into being”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ɡí.ɡno.mai̯/ → /ka.taˈʝi.ɣno.mɛ/ → /ka.taˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.taˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.taˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.taˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.taˈʝi.ɣno.me/

Verb

κᾰτᾰγίγνομαι • (katagígnomai)

1. to abide, dwell
2. to busy oneself about, be concerned with a thing

   διά ταύτην τῆς ῥήσεως ἅπαντα διῆλθεν, ὑφ' ὧν καὶ δι᾽ ὧν καὶ περὶ ὧν τὸ χειρουργικόν μέρος τῆς τέχνης καταγίγνεται

   Through completing (this) whole of the passage, busying oneself thoroughly with surgery is a part of the trade

Inflection

   Present: καταγίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	καταγίγνομαι	καταγίγνῃ, καταγίγνει	καταγίγνεται	καταγίγνεσθον	καταγίγνεσθον	καταγιγνόμεθᾰ	καταγίγνεσθε	καταγίγνονται
	subjunctive	καταγίγνωμαι	καταγίγνῃ	καταγίγνηται	καταγίγνησθον	καταγίγνησθον	καταγιγνώμεθᾰ	καταγίγνησθε	καταγίγνωνται
	optative	καταγιγνοίμην	καταγίγνοιο	καταγίγνοιτο	καταγίγνοισθον	καταγιγνοίσθην	καταγιγνοίμεθᾰ	καταγίγνοισθε	καταγίγνοιντο
	imperative		καταγίγνου	καταγιγνέσθω	καταγίγνεσθον	καταγιγνέσθων		καταγίγνεσθε	καταγιγνέσθων
						middle/passive
infinitive						καταγίγνεσθαι
participle	m					καταγιγνόμενος
	f					καταγιγνομένη
	n					καταγιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κατεγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κατεγιγνόμην	κατεγίγνου	κατεγίγνετο	κατεγίγνεσθον	κατεγιγνέσθην	κατεγιγνόμεθᾰ	κατεγίγνεσθε	κατεγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: καταγενήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	καταγενήσομαι	καταγενήσῃ, καταγενήσει	καταγενήσεται	καταγενήσεσθον	καταγενήσεσθον	καταγενησόμεθᾰ	καταγενήσεσθε	καταγενήσονται
	optative	καταγενησοίμην	καταγενήσοιο	καταγενήσοιτο	καταγενήσοισθον	καταγενησοίσθην	καταγενησοίμεθᾰ	καταγενήσοισθε	καταγενήσοιντο
					middle
infinitive					καταγενήσεσθαι
participle	m				καταγενησόμενος
	f				καταγενησομένη
	n				καταγενησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κατεγενόμην, κατεγενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κατεγενόμην	κατεγένου	κατεγένετο	κατεγένεσθον	κατεγενέσθην	κατεγενόμεθᾰ	κατεγένεσθε	κατεγένοντο
	subjunctive	καταγένωμαι	καταγένῃ	καταγένηται	καταγένησθον	καταγένησθον	καταγενώμεθᾰ	καταγένησθε	καταγένωνται
	optative	καταγενοίμην	καταγένοιο	καταγένοιτο	καταγένοισθον	καταγενοίσθην	καταγενοίμεθᾰ	καταγένοισθε	καταγένοιντο
	imperative		καταγενοῦ	καταγενέσθω	καταγένεσθον	καταγενέσθων		καταγένεσθε	καταγενέσθων
passive	indicative	κατεγενήθην	κατεγενήθης	κατεγενήθη	κατεγενήθητον	κατεγενηθήτην	κατεγενήθημεν	κατεγενήθητε	κατεγενήθησᾰν
	subjunctive	καταγενηθῶ	καταγενηθῇς	καταγενηθῇ	καταγενηθῆτον	καταγενηθῆτον	καταγενηθῶμεν	καταγενηθῆτε	καταγενηθῶσῐ(ν)
	optative	καταγενηθείην	καταγενηθείης	καταγενηθείη	καταγενηθεῖτον, καταγενηθείητον	καταγενηθείτην, καταγενηθειήτην	καταγενηθεῖμεν, καταγενηθείημεν	καταγενηθεῖτε, καταγενηθείητε	καταγενηθεῖεν, καταγενηθείησᾰν
	imperative		καταγενήθητῐ	καταγενηθήτω	καταγενήθητον	καταγενηθήτων		καταγενήθητε	καταγενηθέντων
					middle		passive
infinitive					καταγενέσθαι		καταγενηθῆναι
participle	m				καταγενόμενος		καταγενηθείς
	f				καταγενομένη		καταγενηθεῖσᾰ
	n				καταγενόμενον		καταγενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “καταγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press