κατουρημένος
Greek edit
Etymology edit
Perfect participle of κατουριέμαι (katouriémai), passive voice of κατουράω, κατουρώ (“piss”).
Pronunciation edit
Participle edit
κατουρημένος • (katouriménos) m (feminine κατουρημένη, neuter κατουρημένο)
- pissed
- (figuratively) extremely scared
Declension edit
Declension of κατουρημένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κατουρημένος • | κατουρημένη • | κατουρημένο • | κατουρημένοι • | κατουρημένες • | κατουρημένα • |
| genitive | κατουρημένου • | κατουρημένης • | κατουρημένου • | κατουρημένων • | κατουρημένων • | κατουρημένων • |
| accusative | κατουρημένο • | κατουρημένη • | κατουρημένο • | κατουρημένους • | κατουρημένες • | κατουρημένα • |
| vocative | κατουρημένε • | κατουρημένη • | κατουρημένο • | κατουρημένοι • | κατουρημένες • | κατουρημένα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κατουρημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κατουρημένος, etc.) | |||||