κελεύων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.lěu̯.ɔːn/ → /ceˈle.βon/ → /ceˈle.von/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.lěu̯.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈle.won/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈle.βon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈle.von/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈle.von/

Participle

κελεύων • (keleúōn) m (feminine κελεύουσᾰ, neuter κελεῦον); first/third declension

1. present active participle of κελεύω (keleúō)

Declension

First and third declension of κελεύων; κελεύουσᾰ; κελεῦον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κελεύων keleúōn	κελεύουσᾰ keleúousa	κελεῦον keleûon		κελεύοντε keleúonte	κελευούσᾱ keleuoúsā	κελεύοντε keleúonte		κελεύοντες keleúontes	κελεύουσαι keleúousai	κελεύοντᾰ keleúonta
Genitive		κελεύοντος keleúontos	κελευούσης keleuoúsēs	κελεύοντος keleúontos		κελευόντοιν keleuóntoin	κελευούσαιν keleuoúsain	κελευόντοιν keleuóntoin		κελευόντων keleuóntōn	κελευουσῶν keleuousôn	κελευόντων keleuóntōn
Dative		κελεύοντῐ keleúonti	κελευούσῃ keleuoúsēi	κελεύοντῐ keleúonti		κελευόντοιν keleuóntoin	κελευούσαιν keleuoúsain	κελευόντοιν keleuóntoin		κελεύουσῐ / κελεύουσῐν keleúousi(n)	κελευούσαις keleuoúsais	κελεύουσῐ / κελεύουσῐν keleúousi(n)
Accusative		κελεύοντᾰ keleúonta	κελεύουσᾰν keleúousan	κελεῦον keleûon		κελεύοντε keleúonte	κελευούσᾱ keleuoúsā	κελεύοντε keleúonte		κελεύοντᾰς keleúontas	κελευούσᾱς keleuoúsās	κελεύοντᾰ keleúonta
Vocative		κελεύων keleúōn	κελεύουσᾰ keleúousa	κελεῦον keleûon		κελεύοντε keleúonte	κελευούσᾱ keleuoúsā	κελεύοντε keleúonte		κελεύοντες keleúontes	κελεύουσαι keleúousai	κελεύοντᾰ keleúonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κελευόντως keleuóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.