κεφαλῇ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.pʰa.lɛ̂ːi̯/ → /ce.ɸaˈli/ → /ce.faˈli/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.pʰa.lɛ̂ːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.pʰaˈle̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.ɸaˈli/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.faˈli/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.faˈli/

Noun

κεφᾰλῇ • (kephalêi)

1. dative singular of κεφᾰλή (kephalḗ)