κλαίων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klǎi̯.ɔːn/ → /ˈklɛ.on/ → /ˈkle.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klǎi̯.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈklɛ.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈklɛ.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkle.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkle.on/

Participle

κλαίων • (klaíōn) m (feminine κλαίουσᾰ, neuter κλαῖον); first/third declension

1. present active participle of κλαίω (klaíō)

Declension

First and third declension of κλαίων; κλαίουσᾰ; κλαῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κλαίων klaíōn	κλαίουσᾰ klaíousa	κλαῖον klaîon		κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte		κλαίοντες klaíontes	κλαίουσαι klaíousai	κλαίοντᾰ klaíonta
Genitive		κλαίοντος klaíontos	κλαιούσης klaioúsēs	κλαίοντος klaíontos		κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιούσαιν klaioúsain	κλαιόντοιν klaióntoin		κλαιόντων klaióntōn	κλαιουσῶν klaiousôn	κλαιόντων klaióntōn
Dative		κλαίοντῐ klaíonti	κλαιούσῃ klaioúsēi	κλαίοντῐ klaíonti		κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιούσαιν klaioúsain	κλαιόντοιν klaióntoin		κλαίουσῐ / κλαίουσῐν klaíousi(n)	κλαιούσαις klaioúsais	κλαίουσῐ / κλαίουσῐν klaíousi(n)
Accusative		κλαίοντᾰ klaíonta	κλαίουσᾰν klaíousan	κλαῖον klaîon		κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte		κλαίοντᾰς klaíontas	κλαιούσᾱς klaioúsās	κλαίοντᾰ klaíonta
Vocative		κλαίων klaíōn	κλαίουσᾰ klaíousa	κλαῖον klaîon		κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte		κλαίοντες klaíontes	κλαίουσαι klaíousai	κλαίοντᾰ klaíonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κλαιόντως klaióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.