κοιμάω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱey- (“to lie down”). Related to κεῖμαι (keîmai, “to lie outstretched”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /koi̯.má.ɔː/ → /cyˈma.o/ → /ciˈma.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.má.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈma.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈma.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈma.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈma.o/

Verb

κοιμάω • (koimáō)

1. to put to sleep, lull
2. (middle voice and passive voice) to sleep

Inflection

   Present: κοιμᾰ́ω, κοιμᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιμᾰ́ω	κοιμᾰ́εις	κοιμᾰ́ει	κοιμᾰ́ετον	κοιμᾰ́ετον	κοιμᾰ́ομεν	κοιμᾰ́ετε	κοιμᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	κοιμᾰ́ω	κοιμᾰ́ῃς	κοιμᾰ́ῃ	κοιμᾰ́ητον	κοιμᾰ́ητον	κοιμᾰ́ωμεν	κοιμᾰ́ητε	κοιμᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	κοιμᾰ́οιμῐ	κοιμᾰ́οις	κοιμᾰ́οι	κοιμᾰ́οιτον	κοιμᾰοίτην	κοιμᾰ́οιμεν	κοιμᾰ́οιτε	κοιμᾰ́οιεν
	imperative		κοίμᾰε	κοιμᾰέτω	κοιμᾰ́ετον	κοιμᾰέτων		κοιμᾰ́ετε	κοιμᾰόντων
middle/ passive	indicative	κοιμᾰ́ομαι	κοιμᾰ́ῃ, κοιμᾰ́ει	κοιμᾰ́εται	κοιμᾰ́εσθον	κοιμᾰ́εσθον	κοιμᾰόμεθᾰ	κοιμᾰ́εσθε	κοιμᾰ́ονται
	subjunctive	κοιμᾰ́ωμαι	κοιμᾰ́ῃ	κοιμᾰ́ηται	κοιμᾰ́ησθον	κοιμᾰ́ησθον	κοιμᾰώμεθᾰ	κοιμᾰ́ησθε	κοιμᾰ́ωνται
	optative	κοιμᾰοίμην	κοιμᾰ́οιο	κοιμᾰ́οιτο	κοιμᾰ́οισθον	κοιμᾰοίσθην	κοιμᾰοίμεθᾰ	κοιμᾰ́οισθε	κοιμᾰ́οιντο
	imperative		κοιμᾰ́ου	κοιμᾰέσθω	κοιμᾰ́εσθον	κοιμᾰέσθων		κοιμᾰ́εσθε	κοιμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κοιμᾰ́ειν				κοιμᾰ́εσθαι
participle	m	κοιμᾰ́ων				κοιμᾰόμενος
	f	κοιμᾰ́ουσᾰ				κοιμᾰομένη
	n	κοιμᾰ́ον				κοιμᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κοιμῶ, κοιμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιμῶ	κοιμᾷς	κοιμᾷ	κοιμᾶτον	κοιμᾶτον	κοιμῶμεν	κοιμᾶτε	κοιμῶσῐ(ν)
	subjunctive	κοιμῶ	κοιμᾷς	κοιμᾷ	κοιμᾶτον	κοιμᾶτον	κοιμῶμεν	κοιμᾶτε	κοιμῶσῐ(ν)
	optative	κοιμῴην, κοιμῷμῐ	κοιμῴης, κοιμῷς	κοιμῴη, κοιμῷ	κοιμῷτον, κοιμῴητον	κοιμῴτην, κοιμῳήτην	κοιμῷμεν, κοιμῴημεν	κοιμῷτε, κοιμῴητε	κοιμῷεν, κοιμῴησᾰν
	imperative		κοίμᾱ	κοιμᾱ́τω	κοιμᾶτον	κοιμᾱ́των		κοιμᾶτε	κοιμώντων
middle/ passive	indicative	κοιμῶμαι	κοιμᾷ	κοιμᾶται	κοιμᾶσθον	κοιμᾶσθον	κοιμώμεθᾰ	κοιμᾶσθε	κοιμῶνται
	subjunctive	κοιμῶμαι	κοιμᾷ	κοιμᾶται	κοιμᾶσθον	κοιμᾶσθον	κοιμώμεθᾰ	κοιμᾶσθε	κοιμῶνται
	optative	κοιμῴμην	κοιμῷο	κοιμῷτο	κοιμῷσθον	κοιμῴσθην	κοιμῴμεθᾰ	κοιμῷσθε	κοιμῷντο
	imperative		κοιμῶ	κοιμᾱ́σθω	κοιμᾶσθον	κοιμᾱ́σθων		κοιμᾶσθε	κοιμᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κοιμᾶν				κοιμᾶσθαι
participle	m	κοιμῶν				κοιμώμενος
	f	κοιμῶσᾰ				κοιμωμένη
	n	κοιμῶν				κοιμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκοίμᾰον, ἐκοιμᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοίμᾰον	ἐκοίμᾰες	ἐκοίμᾰε(ν)	ἐκοιμᾰ́ετον	ἐκοιμᾰέτην	ἐκοιμᾰ́ομεν	ἐκοιμᾰ́ετε	ἐκοίμᾰον
middle/ passive	indicative	ἐκοιμᾰόμην	ἐκοιμᾰ́ου	ἐκοιμᾰ́ετο	ἐκοιμᾰ́εσθον	ἐκοιμᾰέσθην	ἐκοιμᾰόμεθᾰ	ἐκοιμᾰ́εσθε	ἐκοιμᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκοίμων, ἐκοιμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοίμων	ἐκοίμᾱς	ἐκοίμᾱ	ἐκοιμᾶτον	ἐκοιμᾱ́την	ἐκοιμῶμεν	ἐκοιμᾶτε	ἐκοίμων
middle/ passive	indicative	ἐκοιμώμην	ἐκοιμῶ	ἐκοιμᾶτο	ἐκοιμᾶσθον	ἐκοιμᾱ́σθην	ἐκοιμώμεθᾰ	ἐκοιμᾶσθε	ἐκοιμῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κοιμήσω, κοιμήσομαι, κοιμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιμήσω	κοιμήσεις	κοιμήσει	κοιμήσετον	κοιμήσετον	κοιμήσομεν	κοιμήσετε	κοιμήσουσῐ(ν)
	optative	κοιμήσοιμῐ	κοιμήσοις	κοιμήσοι	κοιμήσοιτον	κοιμησοίτην	κοιμήσοιμεν	κοιμήσοιτε	κοιμήσοιεν
middle	indicative	κοιμήσομαι	κοιμήσῃ, κοιμήσει	κοιμήσεται	κοιμήσεσθον	κοιμήσεσθον	κοιμησόμεθᾰ	κοιμήσεσθε	κοιμήσονται
	optative	κοιμησοίμην	κοιμήσοιο	κοιμήσοιτο	κοιμήσοισθον	κοιμησοίσθην	κοιμησοίμεθᾰ	κοιμήσοισθε	κοιμήσοιντο
passive	indicative	κοιμηθήσομαι	κοιμηθήσῃ	κοιμηθήσεται	κοιμηθήσεσθον	κοιμηθήσεσθον	κοιμηθησόμεθᾰ	κοιμηθήσεσθε	κοιμηθήσονται
	optative	κοιμηθησοίμην	κοιμηθήσοιο	κοιμηθήσοιτο	κοιμηθήσοισθον	κοιμηθησοίσθην	κοιμηθησοίμεθᾰ	κοιμηθήσοισθε	κοιμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κοιμήσειν			κοιμήσεσθαι		κοιμηθήσεσθαι
participle	m	κοιμήσων			κοιμησόμενος		κοιμηθησόμενος
	f	κοιμήσουσᾰ			κοιμησομένη		κοιμηθησομένη
	n	κοιμῆσον			κοιμησόμενον		κοιμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκοίμησᾰ, ἐκοιμησᾰ́μην, ἐκοιμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοίμησᾰ	ἐκοίμησᾰς	ἐκοίμησε(ν)	ἐκοιμήσᾰτον	ἐκοιμησᾰ́την	ἐκοιμήσᾰμεν	ἐκοιμήσᾰτε	ἐκοίμησᾰν
	subjunctive	κοιμήσω	κοιμήσῃς	κοιμήσῃ	κοιμήσητον	κοιμήσητον	κοιμήσωμεν	κοιμήσητε	κοιμήσωσῐ(ν)
	optative	κοιμήσαιμῐ	κοιμήσειᾰς, κοιμήσαις	κοιμήσειε(ν), κοιμήσαι	κοιμήσαιτον	κοιμησαίτην	κοιμήσαιμεν	κοιμήσαιτε	κοιμήσειᾰν, κοιμήσαιεν
	imperative		κοίμησον	κοιμησᾰ́τω	κοιμήσᾰτον	κοιμησᾰ́των		κοιμήσᾰτε	κοιμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκοιμησᾰ́μην	ἐκοιμήσω	ἐκοιμήσᾰτο	ἐκοιμήσᾰσθον	ἐκοιμησᾰ́σθην	ἐκοιμησᾰ́μεθᾰ	ἐκοιμήσᾰσθε	ἐκοιμήσᾰντο
	subjunctive	κοιμήσωμαι	κοιμήσῃ	κοιμήσηται	κοιμήσησθον	κοιμήσησθον	κοιμησώμεθᾰ	κοιμήσησθε	κοιμήσωνται
	optative	κοιμησαίμην	κοιμήσαιο	κοιμήσαιτο	κοιμήσαισθον	κοιμησαίσθην	κοιμησαίμεθᾰ	κοιμήσαισθε	κοιμήσαιντο
	imperative		κοίμησαι	κοιμησᾰ́σθω	κοιμήσᾰσθον	κοιμησᾰ́σθων		κοιμήσᾰσθε	κοιμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκοιμήθην	ἐκοιμήθης	ἐκοιμήθη	ἐκοιμήθητον	ἐκοιμηθήτην	ἐκοιμήθημεν	ἐκοιμήθητε	ἐκοιμήθησᾰν
	subjunctive	κοιμηθῶ	κοιμηθῇς	κοιμηθῇ	κοιμηθῆτον	κοιμηθῆτον	κοιμηθῶμεν	κοιμηθῆτε	κοιμηθῶσῐ(ν)
	optative	κοιμηθείην	κοιμηθείης	κοιμηθείη	κοιμηθεῖτον, κοιμηθείητον	κοιμηθείτην, κοιμηθειήτην	κοιμηθεῖμεν, κοιμηθείημεν	κοιμηθεῖτε, κοιμηθείητε	κοιμηθεῖεν, κοιμηθείησᾰν
	imperative		κοιμήθητῐ	κοιμηθήτω	κοιμήθητον	κοιμηθήτων		κοιμήθητε	κοιμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κοιμῆσαι			κοιμήσᾰσθαι		κοιμηθῆναι
participle	m	κοιμήσᾱς			κοιμησᾰ́μενος		κοιμηθείς
	f	κοιμήσᾱσᾰ			κοιμησᾰμένη		κοιμηθεῖσᾰ
	n	κοιμῆσᾰν			κοιμησᾰ́μενον		κοιμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κοίμησᾰ, κοιμησᾰ́μην, κοιμήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοίμησᾰ	κοίμησᾰς	κοίμησε(ν)	κοιμήσᾰτον	κοιμησᾰ́την	κοιμήσᾰμεν	κοιμήσᾰτε	κοίμησᾰν
	subjunctive	κοιμήσω, κοιμήσωμῐ	κοιμήσῃς, κοιμήσῃσθᾰ	κοιμήσῃ, κοιμήσῃσῐ	κοιμήσητον	κοιμήσητον	κοιμήσωμεν	κοιμήσητε	κοιμήσωσῐ(ν)
	optative	κοιμήσαιμῐ	κοιμήσαις, κοιμήσαισθᾰ, κοιμήσειᾰς	κοιμήσειε(ν), κοιμήσαι	κοιμησεῖτον	κοιμησείτην	κοιμησεῖμεν	κοιμησεῖτε	κοιμησεῖεν
	imperative		κοίμησον	κοιμησᾰ́τω	κοιμήσᾰτον	κοιμησᾰ́των		κοιμήσᾰτε	κοιμησᾰ́ντων
middle	indicative	κοιμησᾰ́μην	κοιμήσᾰο	κοιμήσᾰτο	κοιμήσᾰσθον	κοιμησᾰ́σθην	κοιμησᾰ́με(σ)θᾰ	κοιμήσᾰσθε	κοιμήσᾰντο
	subjunctive	κοιμήσωμαι	κοιμήσηαι	κοιμήσηται	κοιμήσησθον	κοιμήσησθον	κοιμησώμε(σ)θᾰ	κοιμήσησθε	κοιμήσωνται
	optative	κοιμησαίμην	κοιμήσαιο	κοιμήσαιτο	κοιμήσαισθον	κοιμησαίσθην	κοιμησαίμε(σ)θᾰ	κοιμήσαισθε	κοιμησαίᾰτο
	imperative		κοίμησαι	κοιμησᾰ́σθω	κοιμήσᾰσθον	κοιμησᾰ́σθων		κοιμήσᾰσθε	κοιμησᾰ́σθων
passive	indicative	κοιμήθην	κοιμήθης	κοιμήθη	κοιμήθητον	κοιμηθήτην	κοιμήθημεν	κοιμήθητε	κοιμήθησᾰν, κοίμηθεν
	subjunctive	κοιμηθῶ	κοιμηθῇς	κοιμηθῇ	κοιμηθῆτον	κοιμηθῆτον	κοιμηθῶμεν	κοιμηθῆτε	κοιμηθῶσῐ(ν)
	optative	κοιμηθείην	κοιμηθείης	κοιμηθείη	κοιμηθεῖτον, κοιμηθείητον	κοιμηθείτην, κοιμηθειήτην	κοιμηθεῖμεν, κοιμηθείημεν	κοιμηθεῖτε, κοιμηθείητε	κοιμήθειεν, κοιμηθείησᾰν
	imperative		κοιμήθητῐ	κοιμηθήτω	κοιμήθητον	κοιμηθήτων		κοιμήθητε	κοιμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κοιμῆσαι/κοιμησᾰ́μεν/κοιμησᾰμέναι			κοιμήσᾰσθαι		κοιμηθῆναι/κοιμηθήμεναι
participle	m	κοιμήσᾱς			κοιμησᾰ́μενος		κοιμηθείς
	f	κοιμήσᾱσᾰ			κοιμησᾰμένη		κοιμηθεῖσᾰ
	n	κοιμῆσᾰν			κοιμησᾰ́μενον		κοιμηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκοίμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκοίμημαι	κεκοίμησαι	κεκοίμηται	κεκοίμησθον	κεκοίμησθον	κεκοιμήμεθᾰ	κεκοίμησθε	κεκοίμηνται
	subjunctive	κεκοιμημένος ὦ	κεκοιμημένος ᾖς	κεκοιμημένος ᾖ	κεκοιμημένω ἦτον	κεκοιμημένω ἦτον	κεκοιμημένοι ὦμεν	κεκοιμημένοι ἦτε	κεκοιμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκοιμημένος εἴην	κεκοιμημένος εἴης	κεκοιμημένος εἴη	κεκοιμημένω εἴητον/εἶτον	κεκοιμημένω εἰήτην/εἴτην	κεκοιμημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκοιμημένοι εἴητε/εἶτε	κεκοιμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκοίμησο	κεκοιμήσθω	κεκοίμησθον	κεκοιμήσθων		κεκοίμησθε	κεκοιμήσθων
						middle/passive
infinitive						κεκοιμῆσθαι
participle	m					κεκοιμημένος
	f					κεκοιμημένη
	n					κεκοιμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκοιμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐκεκοιμήμην	ἐκεκοίμησο	ἐκεκοίμητο	ἐκεκοίμησθον	ἐκεκοιμήσθην	ἐκεκοιμήμεθᾰ	ἐκεκοίμησθε	ἐκεκοίμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποκοιμάομαι (apokoimáomai)
• ἐγκοιμάομαι (enkoimáomai)
• ἐκκοιμάομαι (ekkoimáomai)
• ἐπικοιμάομαι (epikoimáomai)
• κατακοιμάω (katakoimáō)
• μετακοιμάομαι (metakoimáomai)
• παρακοιμάομαι (parakoimáomai)
• περικοιμάομαι (perikoimáomai)
• προκοιμάομαι (prokoimáomai)
• συγκοιμάομαι (sunkoimáomai)

 

Related terms

• κοίμημα (koímēma)
• κοίμησις (koímēsis)
• κοιμητήριον (koimētḗrion)
• κοιμίζω (koimízō)

 

Descendants

• Greek: κοιμάμαι (koimámai), κοιμούμαι (koimoúmai)
  • → Russian: кима́ть (kimátʹ)
    • → Polish: kimać
• Greek: εκοιμήθη (ekoimíthi)

Further reading

• “κοιμάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κοιμάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κοιμάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κοιμάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κοιμάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κοιμάω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter