κοιτωνοφύλαξ

Ancient Greek

Etymology

From κοιτών (koitṓn, “bedchamber”) +‎ φύλαξ (phúlax, “guard”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /koi̯.tɔː.no.pʰý.laks/ → /cy.to.noˈɸy.laks/ → /ci.to.noˈfi.laks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.tɔː.no.pʰý.laks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.to.noˈpʰy.laks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.to.noˈɸy.laks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.to.noˈfy.laks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.to.noˈfi.laks/

Noun

κοιτωνοφῠ́λᾰξ • (koitōnophúlax) m (genitive κοιτωνοφῠ́λᾰκος); third declension

1. guardian of the bedchamber

Inflection

Third declension of ὁ κοιτωνοφῠ́λᾰξ; τοῦ κοιτωνοφῠ́λᾰκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κοιτωνοφῠ́λᾰξ ho koitōnophúlax	τὼ κοιτωνοφῠ́λᾰκε tṑ koitōnophúlake	οἱ κοιτωνοφῠ́λᾰκες hoi koitōnophúlakes
Genitive	τοῦ κοιτωνοφῠ́λᾰκος toû koitōnophúlakos	τοῖν κοιτωνοφῠλᾰ́κοιν toîn koitōnophulákoin	τῶν κοιτωνοφῠλᾰ́κων tôn koitōnophulákōn
Dative	τῷ κοιτωνοφῠ́λᾰκῐ tôi koitōnophúlaki	τοῖν κοιτωνοφῠλᾰ́κοιν toîn koitōnophulákoin	τοῖς κοιτωνοφῠ́λᾰξῐ / κοιτωνοφῠ́λᾰξῐν toîs koitōnophúlaxi(n)
Accusative	τὸν κοιτωνοφῠ́λᾰκᾰ tòn koitōnophúlaka	τὼ κοιτωνοφῠ́λᾰκε tṑ koitōnophúlake	τοὺς κοιτωνοφῠ́λᾰκᾰς toùs koitōnophúlakas
Vocative	κοιτωνοφῠ́λᾰξ koitōnophúlax	κοιτωνοφῠ́λᾰκε koitōnophúlake	κοιτωνοφῠ́λᾰκες koitōnophúlakes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κοιτωνοφύλαξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press