κρουόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kruː.ó.me.nos/ → /kruˈo.me.nos/ → /kruˈo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kruː.ó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kruˈo.me.nos/

Participle

κρουόμενος • (krouómenos) m (feminine κρουομένη, neuter κρουόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of κρούω (kroúō)

Declension

First and second declension of κρουόμενος; κρουομένη; κρουόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κρουόμενος krouómenos	κρουομένη krouoménē	κρουόμενον krouómenon		κρουομένω krouoménō	κρουομένᾱ krouoménā	κρουομένω krouoménō		κρουόμενοι krouómenoi	κρουόμεναι krouómenai	κρουόμενᾰ krouómena
Genitive		κρουομένου krouoménou	κρουομένης krouoménēs	κρουομένου krouoménou		κρουομένοιν krouoménoin	κρουομέναιν krouoménain	κρουομένοιν krouoménoin		κρουομένων krouoménōn	κρουομένων krouoménōn	κρουομένων krouoménōn
Dative		κρουομένῳ krouoménōi	κρουομένῃ krouoménēi	κρουομένῳ krouoménōi		κρουομένοιν krouoménoin	κρουομέναιν krouoménain	κρουομένοιν krouoménoin		κρουομένοις krouoménois	κρουομέναις krouoménais	κρουομένοις krouoménois
Accusative		κρουόμενον krouómenon	κρουομένην krouoménēn	κρουόμενον krouómenon		κρουομένω krouoménō	κρουομένᾱ krouoménā	κρουομένω krouoménō		κρουομένους krouoménous	κρουομένᾱς krouoménās	κρουόμενᾰ krouómena
Vocative		κρουόμενε krouómene	κρουομένη krouoménē	κρουόμενον krouómenon		κρουομένω krouoménō	κρουομένᾱ krouoménā	κρουομένω krouoménō		κρουόμενοι krouómenoi	κρουόμεναι krouómenai	κρουόμενᾰ krouómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κρουομένως krouoménōs				κρουομενώτερος krouomenṓteros				κρουομενώτᾰτος krouomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.