κυνηγημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κυνηγιέμαι (kynigiémai), passive voice of κυνηγάω / κυνηγώ (“to hunt”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.ni.ʝiˈme.nos/
• Hyphenation: κυ‧νη‧γη‧μέ‧νος

Participle

κυνηγημένος • (kynigiménos) m (feminine κυνηγημένη, neuter κυνηγημένο)

1. hunted, chased

Declension

Declension of κυνηγημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κυνηγημένος •	κυνηγημένη •	κυνηγημένο •	κυνηγημένοι •	κυνηγημένες •	κυνηγημένα •
genitive	κυνηγημένου •	κυνηγημένης •	κυνηγημένου •	κυνηγημένων •	κυνηγημένων •	κυνηγημένων •
accusative	κυνηγημένο •	κυνηγημένη •	κυνηγημένο •	κυνηγημένους •	κυνηγημένες •	κυνηγημένα •
vocative	κυνηγημένε •	κυνηγημένη •	κυνηγημένο •	κυνηγημένοι •	κυνηγημένες •	κυνηγημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κυνηγημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κυνηγημένος, etc.)