κόσκινον

Ancient Greek

Etymology

Perhaps of Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kós.ki.non/ → /ˈkos.ci.non/ → /ˈkos.ci.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kós.ki.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkos.ki.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkos.ci.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkos.ci.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkos.ci.non/

Noun

κόσκῐνον • (kóskinon) n (genitive κοσκῐ́νου); second declension

1. sieve

   Synonyms: σῆστρον (sêstron), σάλαξ (sálax, “miner's riddle”)

Inflection

Second declension of τὸ κόσκῐνον; τοῦ κοσκῐ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ κόσκῐνον tò kóskinon	τὼ κοσκῐ́νω tṑ koskínō	τᾰ̀ κόσκῐνᾰ tà kóskina
Genitive	τοῦ κοσκῐ́νου toû koskínou	τοῖν κοσκῐ́νοιν toîn koskínoin	τῶν κοσκῐ́νων tôn koskínōn
Dative	τῷ κοσκῐ́νῳ tôi koskínōi	τοῖν κοσκῐ́νοιν toîn koskínoin	τοῖς κοσκῐ́νοις toîs koskínois
Accusative	τὸ κόσκῐνον tò kóskinon	τὼ κοσκῐ́νω tṑ koskínō	τᾰ̀ κόσκῐνᾰ tà kóskina
Vocative	κόσκῐνον kóskinon	κοσκῐ́νω koskínō	κόσκῐνᾰ kóskina
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κοσκινευτήριον (koskineutḗrion)
• κοσκινευτής (koskineutḗs)
• κοσκινευτικόν (koskineutikón)
• κοσκινεύω (koskineúō)
• κοσκινηδόν (koskinēdón)
• κοσκινίζω (koskinízō)
• κοσκινίον (koskiníon)
• κοσκίνισις (koskínisis)
• κοσκινόγυρος (koskinóguros)
• κοσκινόμαντις (koskinómantis)
• κοσκινοποιός (koskinopoiós)
• κοσκινοπώλης (koskinopṓlēs)
• κοσκινοράφος (koskinoráphos)
• κοσκινόρινος (koskinórinos)
• κοσκίνωμα (koskínōma)

 

Descendants

• Greek: κόσκινο (kóskino)

Further reading

• “κόσκινον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κόσκινον”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κόσκινον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN