λιθόκολλα

Ancient Greek

Etymology

From λίθος (líthos, “stone”) +‎ κόλλα (kólla, “glue”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /li.tʰó.kol.la/ → /liˈθo.kol.la/ → /liˈθo.ko.la/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /li.tʰó.kol.la/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /liˈtʰo.kol.la/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /liˈθo.kol.la/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /liˈθo.kol.la/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈθo.ko.la/

Noun

λιθόκολλᾰ • (lithókolla) f (genitive λιθοκόλλης); first declension

1. cement

Inflection

First declension of ἡ λιθόκολλᾰ; τῆς λιθοκόλλης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ λιθόκολλᾰ hē lithókolla	τὼ λιθοκόλλᾱ tṑ lithokóllā	αἱ λιθόκολλαι hai lithókollai
Genitive	τῆς λιθοκόλλης tês lithokóllēs	τοῖν λιθοκόλλαιν toîn lithokóllain	τῶν λιθοκολλῶν tôn lithokollôn
Dative	τῇ λιθοκόλλῃ têi lithokóllēi	τοῖν λιθοκόλλαιν toîn lithokóllain	ταῖς λιθοκόλλαις taîs lithokóllais
Accusative	τὴν λιθόκολλᾰν tḕn lithókollan	τὼ λιθοκόλλᾱ tṑ lithokóllā	τᾱ̀ς λιθοκόλλᾱς tā̀s lithokóllās
Vocative	λιθόκολλᾰ lithókolla	λιθοκόλλᾱ lithokóllā	λιθόκολλαι lithókollai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “λιθόκολλα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• λιθόκολλα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette