μέτωπον

Ancient Greek

Etymology

μετα- (meta-, “between”) +‎ ὤψ (ṓps, “eye”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.tɔː.pon/ → /ˈme.to.pon/ → /ˈme.to.pon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.tɔː.pon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.to.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.to.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.to.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.to.pon/

Noun

μέτωπον • (métōpon) n (genitive μετώπου); second declension

1. brow, forehead

Inflection

Second declension of τὸ μέτωπον; τοῦ μετώπου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ μέτωπον tò métōpon	τὼ μετώπω tṑ metṓpō	τᾰ̀ μέτωπᾰ tà métōpa
Genitive	τοῦ μετώπου toû metṓpou	τοῖν μετώποιν toîn metṓpoin	τῶν μετώπων tôn metṓpōn
Dative	τῷ μετώπῳ tôi metṓpōi	τοῖν μετώποιν toîn metṓpoin	τοῖς μετώποις toîs metṓpois
Accusative	τὸ μέτωπον tò métōpon	τὼ μετώπω tṑ metṓpō	τᾰ̀ μέτωπᾰ tà métōpa
Vocative	μέτωπον métōpon	μετώπω metṓpō	μέτωπᾰ métōpa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• εὐρυμέτωπος (eurumétōpos)

Descendants

• Greek: μέτωπο (métopo)

References

• “μέτωπον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μέτωπον”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μέτωπον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette