μείλινος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /měː.li.nos/ → /ˈmi.li.nos/ → /ˈmi.li.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /měː.li.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/

Adjective

μείλῐνος • (meílinos) m (feminine μειλίνη, neuter μείλῐνον); first/second declension

1. (Epic) metrically lengthened form of μέλινος (mélinos)

Declension

First and second declension of μείλῐνος; μειλῐ́νη; μείλῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μείλῐνος meílinos	μειλῐ́νη meilínē	μείλῐνον meílinon		μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νᾱ meilínā	μειλῐ́νω meilínō		μείλῐνοι meílinoi	μείλῐναι meílinai	μείλῐνᾰ meílina
Genitive		μειλῐ́νου meilínou	μειλῐ́νης meilínēs	μειλῐ́νου meilínou		μειλῐ́νοιν meilínoin	μειλῐ́ναιν meilínain	μειλῐ́νοιν meilínoin		μειλῐ́νων meilínōn	μειλῐ́νων meilínōn	μειλῐ́νων meilínōn
Dative		μειλῐ́νῳ meilínōi	μειλῐ́νῃ meilínēi	μειλῐ́νῳ meilínōi		μειλῐ́νοιν meilínoin	μειλῐ́ναιν meilínain	μειλῐ́νοιν meilínoin		μειλῐ́νοις meilínois	μειλῐ́ναις meilínais	μειλῐ́νοις meilínois
Accusative		μείλῐνον meílinon	μειλῐ́νην meilínēn	μείλῐνον meílinon		μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νᾱ meilínā	μειλῐ́νω meilínō		μειλῐ́νους meilínous	μειλῐ́νᾱς meilínās	μείλῐνᾰ meílina
Vocative		μείλῐνε meíline	μειλῐ́νη meilínē	μείλῐνον meílinon		μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νᾱ meilínā	μειλῐ́νω meilínō		μείλῐνοι meílinoi	μείλῐναι meílinai	μείλῐνᾰ meílina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μειλῐ́νως meilínōs				μειλῐνώτερος meilinṓteros				μειλῐνώτᾰτος meilinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.