μυρωμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of μυρώνομαι (myrónomai), passive voice of μυρώνω (myróno).

Pronunciation

• IPA^(key): /mi.roˈme.nos/
• Hyphenation: μυ‧ρω‧μέ‧νος

Participle

μυρωμένος • (myroménos) m (feminine μυρωμένη, neuter μυρωμένο)

1. fragrant, anointed

Declension

Declension of μυρωμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μυρωμένος •	μυρωμένη •	μυρωμένο •	μυρωμένοι •	μυρωμένες •	μυρωμένα •
genitive	μυρωμένου •	μυρωμένης •	μυρωμένου •	μυρωμένων •	μυρωμένων •	μυρωμένων •
accusative	μυρωμένο •	μυρωμένη •	μυρωμένο •	μυρωμένους •	μυρωμένες •	μυρωμένα •
vocative	μυρωμένε •	μυρωμένη •	μυρωμένο •	μυρωμένοι •	μυρωμένες •	μυρωμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μυρωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μυρωμένος, etc.)

Antonyms

αμύρωτος (amýrotos)

Related terms

• see: μύρο n (mýro, “myrhh”)