μόνα

See also: μονά

Ancient Greek

Pronunciation 1

 

• IPA^(key): /mó.naː/ → /ˈmo.na/ → /ˈmo.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mó.naː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmo.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmo.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmo.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.na/

Adjective

μόνᾱ • (mónā)

1. feminine nominative/accusative/vocative dual of μόνος (mónos)

Pronunciation 2

 

• IPA^(key): /mó.na/ → /ˈmo.na/ → /ˈmo.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mó.na/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmo.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmo.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmo.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.na/

Adjective

μόνᾰ • (móna)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of μόνος (mónos)

Greek

Adjective

μόνα • (móna)

1. Nominative neuter plural form of μόνος (mónos).
2. Accusative neuter plural form of μόνος (mónos).
3. Vocative neuter plural form of μόνος (mónos).