μόρινος

Ancient Greek

Etymology

From μόρον (móron, “black mulberry”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mó.ri.nos/ → /ˈmo.ri.nos/ → /ˈmo.ri.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mó.ri.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/

Adjective

μόρῐνος • (mórinos) m (feminine μορῐ́νη, neuter μόρῐνον); first/second declension

1. mulberry coloured

Inflection

First and second declension of μόρῐνος; μορῐ́νη; μόρῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μόρῐνος mórinos	μορῐ́νη morínē	μόρῐνον mórinon		μορῐ́νω morínō	μορῐ́νᾱ morínā	μορῐ́νω morínō		μόρῐνοι mórinoi	μόρῐναι mórinai	μόρῐνᾰ mórina
Genitive		μορῐ́νου morínou	μορῐ́νης morínēs	μορῐ́νου morínou		μορῐ́νοιν morínoin	μορῐ́ναιν morínain	μορῐ́νοιν morínoin		μορῐ́νων morínōn	μορῐ́νων morínōn	μορῐ́νων morínōn
Dative		μορῐ́νῳ morínōi	μορῐ́νῃ morínēi	μορῐ́νῳ morínōi		μορῐ́νοιν morínoin	μορῐ́ναιν morínain	μορῐ́νοιν morínoin		μορῐ́νοις morínois	μορῐ́ναις morínais	μορῐ́νοις morínois
Accusative		μόρῐνον mórinon	μορῐ́νην morínēn	μόρῐνον mórinon		μορῐ́νω morínō	μορῐ́νᾱ morínā	μορῐ́νω morínō		μορῐ́νους morínous	μορῐ́νᾱς morínās	μόρῐνᾰ mórina
Vocative		μόρῐνε mórine	μορῐ́νη morínē	μόρῐνον mórinon		μορῐ́νω morínō	μορῐ́νᾱ morínā	μορῐ́νω morínō		μόρῐνοι mórinoi	μόρῐναι mórinai	μόρῐνᾰ mórina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μορῐ́νως morínōs				μορῐνώτερος morinṓteros				μορῐνώτᾰτος morinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μόρινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μόρινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette