ξυγγνώμη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.ɡnɔ̌ː.mɛː/ → /ksyŋˈɡno.mi/ → /ksiŋˈɡno.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.ɡnɔ̌ː.mɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋˈɡno.me̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyŋˈɡno.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyŋˈɡno.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiŋˈɡno.mi/

Noun

ξυγγνώμη • (xungnṓmē) f (genitive ξυγγνώμης); first declension

1. Old Attic form of συγγνώμη (sungnṓmē)

Inflection

First declension of ἡ ξυγγνώμη; τῆς ξυγγνώμης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ξυγγνώμη hē xungnṓmē	τὼ ξυγγνώμᾱ tṑ xungnṓmā	αἱ ξυγγνῶμαι hai xungnômai
Genitive	τῆς ξυγγνώμης tês xungnṓmēs	τοῖν ξυγγνώμαιν toîn xungnṓmain	τῶν ξυγγνωμῶν tôn xungnōmôn
Dative	τῇ ξυγγνώμῃ têi xungnṓmēi	τοῖν ξυγγνώμαιν toîn xungnṓmain	ταῖς ξυγγνώμαις taîs xungnṓmais
Accusative	τὴν ξυγγνώμην tḕn xungnṓmēn	τὼ ξυγγνώμᾱ tṑ xungnṓmā	τᾱ̀ς ξυγγνώμᾱς tā̀s xungnṓmās
Vocative	ξυγγνώμη xungnṓmē	ξυγγνώμᾱ xungnṓmā	ξυγγνῶμαι xungnômai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.