ξυγκειμένω

See also: ξυγκειμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.keː.mé.nɔː/ → /ksyɲ.ɟiˈme.no/ → /ksiɲ.ɟiˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.keː.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋ.kiˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyɲ.ɟiˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyɲ.ɟiˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiɲ.ɟiˈme.no/

Participle

ξυγκειμένω • (xunkeiménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ξυγκείμενος (xunkeímenos)