ξυγκρούω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.krǔː.ɔː/ → /ksyŋˈɡru.o/ → /ksiŋˈɡru.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.krǔː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋˈkru.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyŋˈɡru.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyŋˈɡru.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiŋˈɡru.o/

Verb

ξυγκρούω • (xunkroúō)

1. Old Attic form of συγκρούω (sunkroúō, “to strike together”)

Inflection

   Present: ξυγκρούω, ξυγκρούομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγκρούω	ξυγκρούεις	ξυγκρούει	ξυγκρούετον	ξυγκρούετον	ξυγκρούομεν	ξυγκρούετε	ξυγκρούουσῐ(ν)
	subjunctive	ξυγκρούω	ξυγκρούῃς	ξυγκρούῃ	ξυγκρούητον	ξυγκρούητον	ξυγκρούωμεν	ξυγκρούητε	ξυγκρούωσῐ(ν)
	optative	ξυγκρούοιμῐ	ξυγκρούοις	ξυγκρούοι	ξυγκρούοιτον	ξυγκρουοίτην	ξυγκρούοιμεν	ξυγκρούοιτε	ξυγκρούοιεν
	imperative		ξύγκρουε	ξυγκρουέτω	ξυγκρούετον	ξυγκρουέτων		ξυγκρούετε	ξυγκρουόντων
middle/ passive	indicative	ξυγκρούομαι	ξυγκρούῃ, ξυγκρούει	ξυγκρούεται	ξυγκρούεσθον	ξυγκρούεσθον	ξυγκρουόμεθᾰ	ξυγκρούεσθε	ξυγκρούονται
	subjunctive	ξυγκρούωμαι	ξυγκρούῃ	ξυγκρούηται	ξυγκρούησθον	ξυγκρούησθον	ξυγκρουώμεθᾰ	ξυγκρούησθε	ξυγκρούωνται
	optative	ξυγκρουοίμην	ξυγκρούοιο	ξυγκρούοιτο	ξυγκρούοισθον	ξυγκρουοίσθην	ξυγκρουοίμεθᾰ	ξυγκρούοισθε	ξυγκρούοιντο
	imperative		ξυγκρούου	ξυγκρουέσθω	ξυγκρούεσθον	ξυγκρουέσθων		ξυγκρούεσθε	ξυγκρουέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ξυγκρούειν				ξυγκρούεσθαι
participle	m	ξυγκρούων				ξυγκρουόμενος
	f	ξυγκρούουσᾰ				ξυγκρουομένη
	n	ξυγκροῦον				ξυγκρουόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ξῠνέκρουον, ξῠνεκρουόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξῠνέκρουον	ξῠνέκρουες	ξῠνέκρουε(ν)	ξῠνεκρούετον	ξῠνεκρουέτην	ξῠνεκρούομεν	ξῠνεκρούετε	ξῠνέκρουον
middle/ passive	indicative	ξῠνεκρουόμην	ξῠνεκρούου	ξῠνεκρούετο	ξῠνεκρούεσθον	ξῠνεκρουέσθην	ξῠνεκρουόμεθᾰ	ξῠνεκρούεσθε	ξῠνεκρούοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ξυγκρούσω, ξυγκρούσομαι, ξυγκρουσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγκρούσω	ξυγκρούσεις	ξυγκρούσει	ξυγκρούσετον	ξυγκρούσετον	ξυγκρούσομεν	ξυγκρούσετε	ξυγκρούσουσῐ(ν)
	optative	ξυγκρούσοιμῐ	ξυγκρούσοις	ξυγκρούσοι	ξυγκρούσοιτον	ξυγκρουσοίτην	ξυγκρούσοιμεν	ξυγκρούσοιτε	ξυγκρούσοιεν
middle	indicative	ξυγκρούσομαι	ξυγκρούσῃ, ξυγκρούσει	ξυγκρούσεται	ξυγκρούσεσθον	ξυγκρούσεσθον	ξυγκρουσόμεθᾰ	ξυγκρούσεσθε	ξυγκρούσονται
	optative	ξυγκρουσοίμην	ξυγκρούσοιο	ξυγκρούσοιτο	ξυγκρούσοισθον	ξυγκρουσοίσθην	ξυγκρουσοίμεθᾰ	ξυγκρούσοισθε	ξυγκρούσοιντο
passive	indicative	ξυγκρουσθήσομαι	ξυγκρουσθήσῃ	ξυγκρουσθήσεται	ξυγκρουσθήσεσθον	ξυγκρουσθήσεσθον	ξυγκρουσθησόμεθᾰ	ξυγκρουσθήσεσθε	ξυγκρουσθήσονται
	optative	ξυγκρουσθησοίμην	ξυγκρουσθήσοιο	ξυγκρουσθήσοιτο	ξυγκρουσθήσοισθον	ξυγκρουσθησοίσθην	ξυγκρουσθησοίμεθᾰ	ξυγκρουσθήσοισθε	ξυγκρουσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ξυγκρούσειν			ξυγκρούσεσθαι		ξυγκρουσθήσεσθαι
participle	m	ξυγκρούσων			ξυγκρουσόμενος		ξυγκρουσθησόμενος
	f	ξυγκρούσουσᾰ			ξυγκρουσομένη		ξυγκρουσθησομένη
	n	ξυγκροῦσον			ξυγκρουσόμενον		ξυγκρουσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ξῠνέκρουσᾰ, ξῠνεκρουσᾰ́μην, ξῠνεκρούσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξῠνέκρουσᾰ	ξῠνέκρουσᾰς	ξῠνέκρουσε(ν)	ξῠνεκρούσᾰτον	ξῠνεκρουσᾰ́την	ξῠνεκρούσᾰμεν	ξῠνεκρούσᾰτε	ξῠνέκρουσᾰν
	subjunctive	ξυγκρούσω	ξυγκρούσῃς	ξυγκρούσῃ	ξυγκρούσητον	ξυγκρούσητον	ξυγκρούσωμεν	ξυγκρούσητε	ξυγκρούσωσῐ(ν)
	optative	ξυγκρούσαιμῐ	ξυγκρούσειᾰς, ξυγκρούσαις	ξυγκρούσειε(ν), ξυγκρούσαι	ξυγκρούσαιτον	ξυγκρουσαίτην	ξυγκρούσαιμεν	ξυγκρούσαιτε	ξυγκρούσειᾰν, ξυγκρούσαιεν
	imperative		ξύγκρουσον	ξυγκρουσᾰ́τω	ξυγκρούσᾰτον	ξυγκρουσᾰ́των		ξυγκρούσᾰτε	ξυγκρουσᾰ́ντων
middle	indicative	ξῠνεκρουσᾰ́μην	ξῠνεκρούσω	ξῠνεκρούσᾰτο	ξῠνεκρούσᾰσθον	ξῠνεκρουσᾰ́σθην	ξῠνεκρουσᾰ́μεθᾰ	ξῠνεκρούσᾰσθε	ξῠνεκρούσᾰντο
	subjunctive	ξυγκρούσωμαι	ξυγκρούσῃ	ξυγκρούσηται	ξυγκρούσησθον	ξυγκρούσησθον	ξυγκρουσώμεθᾰ	ξυγκρούσησθε	ξυγκρούσωνται
	optative	ξυγκρουσαίμην	ξυγκρούσαιο	ξυγκρούσαιτο	ξυγκρούσαισθον	ξυγκρουσαίσθην	ξυγκρουσαίμεθᾰ	ξυγκρούσαισθε	ξυγκρούσαιντο
	imperative		ξύγκρουσαι	ξυγκρουσᾰ́σθω	ξυγκρούσᾰσθον	ξυγκρουσᾰ́σθων		ξυγκρούσᾰσθε	ξυγκρουσᾰ́σθων
passive	indicative	ξῠνεκρούσθην	ξῠνεκρούσθης	ξῠνεκρούσθη	ξῠνεκρούσθητον	ξῠνεκρουσθήτην	ξῠνεκρούσθημεν	ξῠνεκρούσθητε	ξῠνεκρούσθησᾰν
	subjunctive	ξυγκρουσθῶ	ξυγκρουσθῇς	ξυγκρουσθῇ	ξυγκρουσθῆτον	ξυγκρουσθῆτον	ξυγκρουσθῶμεν	ξυγκρουσθῆτε	ξυγκρουσθῶσῐ(ν)
	optative	ξυγκρουσθείην	ξυγκρουσθείης	ξυγκρουσθείη	ξυγκρουσθεῖτον, ξυγκρουσθείητον	ξυγκρουσθείτην, ξυγκρουσθειήτην	ξυγκρουσθεῖμεν, ξυγκρουσθείημεν	ξυγκρουσθεῖτε, ξυγκρουσθείητε	ξυγκρουσθεῖεν, ξυγκρουσθείησᾰν
	imperative		ξυγκρούσθητῐ	ξυγκρουσθήτω	ξυγκρούσθητον	ξυγκρουσθήτων		ξυγκρούσθητε	ξυγκρουσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ξυγκροῦσαι			ξυγκρούσᾰσθαι		ξυγκρουσθῆναι
participle	m	ξυγκρούσᾱς			ξυγκρουσᾰ́μενος		ξυγκρουσθείς
	f	ξυγκρούσᾱσᾰ			ξυγκρουσᾰμένη		ξυγκρουσθεῖσᾰ
	n	ξυγκροῦσᾰν			ξυγκρουσᾰ́μενον		ξυγκρουσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ξυγκέκρουκᾰ, ξυγκέκρουμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγκέκρουκᾰ	ξυγκέκρουκᾰς	ξυγκέκρουκε(ν)	ξυγκεκρούκᾰτον	ξυγκεκρούκᾰτον	ξυγκεκρούκᾰμεν	ξυγκεκρούκᾰτε	ξυγκεκρούκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ξυγκεκρούκω	ξυγκεκρούκῃς	ξυγκεκρούκῃ	ξυγκεκρούκητον	ξυγκεκρούκητον	ξυγκεκρούκωμεν	ξυγκεκρούκητε	ξυγκεκρούκωσῐ(ν)
	optative	ξυγκεκρούκοιμῐ, ξυγκεκρουκοίην	ξυγκεκρούκοις, ξυγκεκρουκοίης	ξυγκεκρούκοι, ξυγκεκρουκοίη	ξυγκεκρούκοιτον	ξυγκεκρουκοίτην	ξυγκεκρούκοιμεν	ξυγκεκρούκοιτε	ξυγκεκρούκοιεν
	imperative		ξυγκέκρουκε	ξυγκεκρουκέτω	ξυγκεκρούκετον	ξυγκεκρουκέτων		ξυγκεκρούκετε	ξυγκεκρουκόντων
middle/ passive	indicative	ξυγκέκρουμαι	ξυγκέκρουσαι	ξυγκέκρουται	ξυγκέκρουσθον	ξυγκέκρουσθον	ξυγκεκρούμεθᾰ	ξυγκέκρουσθε	ξυγκέκρουνται
	subjunctive	ξυγκεκρουμένος ὦ	ξυγκεκρουμένος ᾖς	ξυγκεκρουμένος ᾖ	ξυγκεκρουμένω ἦτον	ξυγκεκρουμένω ἦτον	ξυγκεκρουμένοι ὦμεν	ξυγκεκρουμένοι ἦτε	ξυγκεκρουμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ξυγκεκρουμένος εἴην	ξυγκεκρουμένος εἴης	ξυγκεκρουμένος εἴη	ξυγκεκρουμένω εἴητον/εἶτον	ξυγκεκρουμένω εἰήτην/εἴτην	ξυγκεκρουμένοι εἴημεν/εἶμεν	ξυγκεκρουμένοι εἴητε/εἶτε	ξυγκεκρουμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ξυγκέκρουσο	ξυγκεκρούσθω	ξυγκέκρουσθον	ξυγκεκρούσθων		ξυγκέκρουσθε	ξυγκεκρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		ξυγκεκρουκέναι				ξυγκεκροῦσθαι
participle	m	ξυγκεκρουκώς				ξυγκεκρουμένος
	f	ξυγκεκρουκυῖᾰ				ξυγκεκρουμένη
	n	ξυγκεκρουκός				ξυγκεκρουμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ξυγκεκρούκειν, ξυγκεκρούσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγκεκρούκειν, ξυγκεκρούκη	ξυγκεκρούκεις, ξυγκεκρούκης	ξυγκεκρούκει(ν)	ξυγκεκρούκετον	ξυγκεκρουκέτην	ξυγκεκρούκεμεν	ξυγκεκρούκετε	ξυγκεκρούκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ξυγκεκρούσμην	ξυγκέκρουσο	ξυγκέκρουστο	ξυγκέκρουσθον	ξυγκεκρούσθην	ξυγκεκρούσμεθᾰ	ξυγκέκρουσθε	ξυγκεκρούσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.