Wiktionary

συγκρούω

Ancient Greek

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From συν- (sun-) +‎ κρούω (kroúō)

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

συγκρούω • (sunkroúō)

  1. (transitive) to strike together
  2. (transitive) to bring into collision
  3. (intransitive) to clash together, come into collision

Inflection

edit
   Present: συγκρούω, συγκρούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκρούω συγκρούεις συγκρούει συγκρούετον συγκρούετον συγκρούομεν συγκρούετε συγκρούουσῐ(ν)
subjunctive συγκρούω συγκρούῃς συγκρούῃ συγκρούητον συγκρούητον συγκρούωμεν συγκρούητε συγκρούωσῐ(ν)
optative συγκρούοιμῐ συγκρούοις συγκρούοι συγκρούοιτον συγκρουοίτην συγκρούοιμεν συγκρούοιτε συγκρούοιεν
imperative   σύγκρουε συγκρουέτω συγκρούετον συγκρουέτων   συγκρούετε συγκρουόντων
middle/
passive 		indicative συγκρούομαι συγκρούῃ,
συγκρούει 		συγκρούεται συγκρούεσθον συγκρούεσθον συγκρουόμεθᾰ συγκρούεσθε συγκρούονται
subjunctive συγκρούωμαι συγκρούῃ συγκρούηται συγκρούησθον συγκρούησθον συγκρουώμεθᾰ συγκρούησθε συγκρούωνται
optative συγκρουοίμην συγκρούοιο συγκρούοιτο συγκρούοισθον συγκρουοίσθην συγκρουοίμεθᾰ συγκρούοισθε συγκρούοιντο
imperative   συγκρούου συγκρουέσθω συγκρούεσθον συγκρουέσθων   συγκρούεσθε συγκρουέσθων
active middle/passive
infinitive συγκρούειν συγκρούεσθαι
participle m συγκρούων συγκρουόμενος
f συγκρούουσᾰ συγκρουομένη
n συγκροῦον συγκρουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: σῠνέκρουον, σῠνεκρουόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνέκρουον σῠνέκρουες σῠνέκρουε(ν) σῠνεκρούετον σῠνεκρουέτην σῠνεκρούομεν σῠνεκρούετε σῠνέκρουον
middle/
passive 		indicative σῠνεκρουόμην σῠνεκρούου σῠνεκρούετο σῠνεκρούεσθον σῠνεκρουέσθην σῠνεκρουόμεθᾰ σῠνεκρούεσθε σῠνεκρούοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συγκρούσω, συγκρούσομαι, συγκρουσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκρούσω συγκρούσεις συγκρούσει συγκρούσετον συγκρούσετον συγκρούσομεν συγκρούσετε συγκρούσουσῐ(ν)
optative συγκρούσοιμῐ συγκρούσοις συγκρούσοι συγκρούσοιτον συγκρουσοίτην συγκρούσοιμεν συγκρούσοιτε συγκρούσοιεν
middle indicative συγκρούσομαι συγκρούσῃ,
συγκρούσει 		συγκρούσεται συγκρούσεσθον συγκρούσεσθον συγκρουσόμεθᾰ συγκρούσεσθε συγκρούσονται
optative συγκρουσοίμην συγκρούσοιο συγκρούσοιτο συγκρούσοισθον συγκρουσοίσθην συγκρουσοίμεθᾰ συγκρούσοισθε συγκρούσοιντο
passive indicative συγκρουσθήσομαι συγκρουσθήσῃ συγκρουσθήσεται συγκρουσθήσεσθον συγκρουσθήσεσθον συγκρουσθησόμεθᾰ συγκρουσθήσεσθε συγκρουσθήσονται
optative συγκρουσθησοίμην συγκρουσθήσοιο συγκρουσθήσοιτο συγκρουσθήσοισθον συγκρουσθησοίσθην συγκρουσθησοίμεθᾰ συγκρουσθήσοισθε συγκρουσθήσοιντο
active middle passive
infinitive συγκρούσειν συγκρούσεσθαι συγκρουσθήσεσθαι
participle m συγκρούσων συγκρουσόμενος συγκρουσθησόμενος
f συγκρούσουσᾰ συγκρουσομένη συγκρουσθησομένη
n συγκροῦσον συγκρουσόμενον συγκρουσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: σῠνέκρουσᾰ, σῠνεκρουσᾰ́μην, σῠνεκρούσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνέκρουσᾰ σῠνέκρουσᾰς σῠνέκρουσε(ν) σῠνεκρούσᾰτον σῠνεκρουσᾰ́την σῠνεκρούσᾰμεν σῠνεκρούσᾰτε σῠνέκρουσᾰν
subjunctive συγκρούσω συγκρούσῃς συγκρούσῃ συγκρούσητον συγκρούσητον συγκρούσωμεν συγκρούσητε συγκρούσωσῐ(ν)
optative συγκρούσαιμῐ συγκρούσειᾰς,
συγκρούσαις 		συγκρούσειε(ν),
συγκρούσαι 		συγκρούσαιτον συγκρουσαίτην συγκρούσαιμεν συγκρούσαιτε συγκρούσειᾰν,
συγκρούσαιεν
imperative   σύγκρουσον συγκρουσᾰ́τω συγκρούσᾰτον συγκρουσᾰ́των   συγκρούσᾰτε συγκρουσᾰ́ντων
middle indicative σῠνεκρουσᾰ́μην σῠνεκρούσω σῠνεκρούσᾰτο σῠνεκρούσᾰσθον σῠνεκρουσᾰ́σθην σῠνεκρουσᾰ́μεθᾰ σῠνεκρούσᾰσθε σῠνεκρούσᾰντο
subjunctive συγκρούσωμαι συγκρούσῃ συγκρούσηται συγκρούσησθον συγκρούσησθον συγκρουσώμεθᾰ συγκρούσησθε συγκρούσωνται
optative συγκρουσαίμην συγκρούσαιο συγκρούσαιτο συγκρούσαισθον συγκρουσαίσθην συγκρουσαίμεθᾰ συγκρούσαισθε συγκρούσαιντο
imperative   σύγκρουσαι συγκρουσᾰ́σθω συγκρούσᾰσθον συγκρουσᾰ́σθων   συγκρούσᾰσθε συγκρουσᾰ́σθων
passive indicative σῠνεκρούσθην σῠνεκρούσθης σῠνεκρούσθη σῠνεκρούσθητον σῠνεκρουσθήτην σῠνεκρούσθημεν σῠνεκρούσθητε σῠνεκρούσθησᾰν
subjunctive συγκρουσθῶ συγκρουσθῇς συγκρουσθῇ συγκρουσθῆτον συγκρουσθῆτον συγκρουσθῶμεν συγκρουσθῆτε συγκρουσθῶσῐ(ν)
optative συγκρουσθείην συγκρουσθείης συγκρουσθείη συγκρουσθεῖτον,
συγκρουσθείητον 		συγκρουσθείτην,
συγκρουσθειήτην 		συγκρουσθεῖμεν,
συγκρουσθείημεν 		συγκρουσθεῖτε,
συγκρουσθείητε 		συγκρουσθεῖεν,
συγκρουσθείησᾰν
imperative   συγκρούσθητῐ συγκρουσθήτω συγκρούσθητον συγκρουσθήτων   συγκρούσθητε συγκρουσθέντων
active middle passive
infinitive συγκροῦσαι συγκρούσᾰσθαι συγκρουσθῆναι
participle m συγκρούσᾱς συγκρουσᾰ́μενος συγκρουσθείς
f συγκρούσᾱσᾰ συγκρουσᾰμένη συγκρουσθεῖσᾰ
n συγκροῦσᾰν συγκρουσᾰ́μενον συγκρουσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συγκέκρουκᾰ, συγκέκρουμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκέκρουκᾰ συγκέκρουκᾰς συγκέκρουκε(ν) συγκεκρούκᾰτον συγκεκρούκᾰτον συγκεκρούκᾰμεν συγκεκρούκᾰτε συγκεκρούκᾱσῐ(ν)
subjunctive συγκεκρούκω συγκεκρούκῃς συγκεκρούκῃ συγκεκρούκητον συγκεκρούκητον συγκεκρούκωμεν συγκεκρούκητε συγκεκρούκωσῐ(ν)
optative συγκεκρούκοιμῐ,
συγκεκρουκοίην 		συγκεκρούκοις,
συγκεκρουκοίης 		συγκεκρούκοι,
συγκεκρουκοίη 		συγκεκρούκοιτον συγκεκρουκοίτην συγκεκρούκοιμεν συγκεκρούκοιτε συγκεκρούκοιεν
imperative   συγκέκρουκε συγκεκρουκέτω συγκεκρούκετον συγκεκρουκέτων   συγκεκρούκετε συγκεκρουκόντων
middle/
passive 		indicative συγκέκρουμαι συγκέκρουσαι συγκέκρουται συγκέκρουσθον συγκέκρουσθον συγκεκρούμεθᾰ συγκέκρουσθε συγκέκρουνται
subjunctive συγκεκρουμένος ὦ συγκεκρουμένος ᾖς συγκεκρουμένος ᾖ συγκεκρουμένω ἦτον συγκεκρουμένω ἦτον συγκεκρουμένοι ὦμεν συγκεκρουμένοι ἦτε συγκεκρουμένοι ὦσῐ(ν)
optative συγκεκρουμένος εἴην συγκεκρουμένος εἴης συγκεκρουμένος εἴη συγκεκρουμένω εἴητον/εἶτον συγκεκρουμένω εἰήτην/εἴτην συγκεκρουμένοι εἴημεν/εἶμεν συγκεκρουμένοι εἴητε/εἶτε συγκεκρουμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   συγκέκρουσο συγκεκρούσθω συγκέκρουσθον συγκεκρούσθων   συγκέκρουσθε συγκεκρούσθων
active middle/passive
infinitive συγκεκρουκέναι συγκεκροῦσθαι
participle m συγκεκρουκώς συγκεκρουμένος
f συγκεκρουκυῖᾰ συγκεκρουμένη
n συγκεκρουκός συγκεκρουμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: συγκεκρούκειν, συγκεκρούσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκεκρούκειν,
συγκεκρούκη 		συγκεκρούκεις,
συγκεκρούκης 		συγκεκρούκει(ν) συγκεκρούκετον συγκεκρουκέτην συγκεκρούκεμεν συγκεκρούκετε συγκεκρούκεσᾰν
middle/
passive 		indicative συγκεκρούσμην συγκέκρουσο συγκέκρουστο συγκέκρουσθον συγκεκρούσθην συγκεκρούσμεθᾰ συγκέκρουσθε συγκεκρούσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

edit
  • Greek: συγκρούομαι (sygkroúomai)

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=συγκρούω&oldid=72687869"