ξυγχωρέω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “with, together”) +‎ χωρέω (khōréō, “to withdraw, give way”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyŋ.kʰɔː.ré.ɔː/ → /ksyŋ.xoˈre.o/ → /ksiŋ.xoˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyŋ.kʰɔː.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksyŋ.kʰoˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksyŋ.xoˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksyŋ.xoˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksiŋ.xoˈre.o/

Verb

ξυγχωρέω • (xunkhōréō)

1. Old Attic form of συγχωρέω (sunkhōréō)

   to yield, give up

Conjugation

   Present: ξυγχωρέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγχωρέω	ξυγχωρέεις	ξυγχωρέει	ξυγχωρέετον	ξυγχωρέετον	ξυγχωρέομεν	ξυγχωρέετε	ξυγχωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	ξυγχωρέω	ξυγχωρέῃς	ξυγχωρέῃ	ξυγχωρέητον	ξυγχωρέητον	ξυγχωρέωμεν	ξυγχωρέητε	ξυγχωρέωσῐ(ν)
	optative	ξυγχωρέοιμῐ	ξυγχωρέοις	ξυγχωρέοι	ξυγχωρέοιτον	ξυγχωρεοίτην	ξυγχωρέοιμεν	ξυγχωρέοιτε	ξυγχωρέοιεν
	imperative		ξυγχώρεε	ξυγχωρεέτω	ξυγχωρέετον	ξυγχωρεέτων		ξυγχωρέετε	ξυγχωρεόντων
		active
infinitive		ξυγχωρέειν
participle	m	ξυγχωρέων
	f	ξυγχωρέουσᾰ
	n	ξυγχωρέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ξυγχωρῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγχωρῶ	ξυγχωρεῖς	ξυγχωρεῖ	ξυγχωρεῖτον	ξυγχωρεῖτον	ξυγχωροῦμεν	ξυγχωρεῖτε	ξυγχωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ξυγχωρῶ	ξυγχωρῇς	ξυγχωρῇ	ξυγχωρῆτον	ξυγχωρῆτον	ξυγχωρῶμεν	ξυγχωρῆτε	ξυγχωρῶσῐ(ν)
	optative	ξυγχωροίην, ξυγχωροῖμῐ	ξυγχωροίης, ξυγχωροῖς	ξυγχωροίη, ξυγχωροῖ	ξυγχωροῖτον, ξυγχωροίητον	ξυγχωροίτην, ξυγχωροιήτην	ξυγχωροῖμεν, ξυγχωροίημεν	ξυγχωροῖτε, ξυγχωροίητε	ξυγχωροῖεν, ξυγχωροίησᾰν
	imperative		ξυγχώρει	ξυγχωρείτω	ξυγχωρεῖτον	ξυγχωρείτων		ξυγχωρεῖτε	ξυγχωρούντων
		active
infinitive		ξυγχωρεῖν
participle	m	ξυγχωρῶν
	f	ξυγχωροῦσᾰ
	n	ξυγχωροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ξυγεχώρεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγεχώρεον	ξυγεχώρεες	ξυγεχώρεε(ν)	ξυγεχωρέετον	ξυγεχωρεέτην	ξυγεχωρέομεν	ξυγεχωρέετε	ξυγεχώρεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ξυγεχώρουν (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγεχώρουν	ξυγεχώρεις	ξυγεχώρει	ξυγεχωρεῖτον	ξυγεχωρείτην	ξυγεχωροῦμεν	ξυγεχωρεῖτε	ξυγεχώρουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ξυγχωρήσω, ξυγχωρήσομαι, ξυγχωρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγχωρήσω	ξυγχωρήσεις	ξυγχωρήσει	ξυγχωρήσετον	ξυγχωρήσετον	ξυγχωρήσομεν	ξυγχωρήσετε	ξυγχωρήσουσῐ(ν)
	optative	ξυγχωρήσοιμῐ	ξυγχωρήσοις	ξυγχωρήσοι	ξυγχωρήσοιτον	ξυγχωρησοίτην	ξυγχωρήσοιμεν	ξυγχωρήσοιτε	ξυγχωρήσοιεν
middle	indicative	ξυγχωρήσομαι	ξυγχωρήσῃ, ξυγχωρήσει	ξυγχωρήσεται	ξυγχωρήσεσθον	ξυγχωρήσεσθον	ξυγχωρησόμεθᾰ	ξυγχωρήσεσθε	ξυγχωρήσονται
	optative	ξυγχωρησοίμην	ξυγχωρήσοιο	ξυγχωρήσοιτο	ξυγχωρήσοισθον	ξυγχωρησοίσθην	ξυγχωρησοίμεθᾰ	ξυγχωρήσοισθε	ξυγχωρήσοιντο
passive	indicative	ξυγχωρηθήσομαι	ξυγχωρηθήσῃ	ξυγχωρηθήσεται	ξυγχωρηθήσεσθον	ξυγχωρηθήσεσθον	ξυγχωρηθησόμεθᾰ	ξυγχωρηθήσεσθε	ξυγχωρηθήσονται
	optative	ξυγχωρηθησοίμην	ξυγχωρηθήσοιο	ξυγχωρηθήσοιτο	ξυγχωρηθήσοισθον	ξυγχωρηθησοίσθην	ξυγχωρηθησοίμεθᾰ	ξυγχωρηθήσοισθε	ξυγχωρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ξυγχωρήσειν			ξυγχωρήσεσθαι		ξυγχωρηθήσεσθαι
participle	m	ξυγχωρήσων			ξυγχωρησόμενος		ξυγχωρηθησόμενος
	f	ξυγχωρήσουσᾰ			ξυγχωρησομένη		ξυγχωρηθησομένη
	n	ξυγχωρῆσον			ξυγχωρησόμενον		ξυγχωρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ξυγεχώρησᾰ, ξυγεχωρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγεχώρησᾰ	ξυγεχώρησᾰς	ξυγεχώρησε(ν)	ξυγεχωρήσᾰτον	ξυγεχωρησᾰ́την	ξυγεχωρήσᾰμεν	ξυγεχωρήσᾰτε	ξυγεχώρησᾰν
	subjunctive	ξυγχωρήσω	ξυγχωρήσῃς	ξυγχωρήσῃ	ξυγχωρήσητον	ξυγχωρήσητον	ξυγχωρήσωμεν	ξυγχωρήσητε	ξυγχωρήσωσῐ(ν)
	optative	ξυγχωρήσαιμῐ	ξυγχωρήσειᾰς, ξυγχωρήσαις	ξυγχωρήσειε(ν), ξυγχωρήσαι	ξυγχωρήσαιτον	ξυγχωρησαίτην	ξυγχωρήσαιμεν	ξυγχωρήσαιτε	ξυγχωρήσειᾰν, ξυγχωρήσαιεν
	imperative		ξυγχώρησον	ξυγχωρησᾰ́τω	ξυγχωρήσᾰτον	ξυγχωρησᾰ́των		ξυγχωρήσᾰτε	ξυγχωρησᾰ́ντων
passive	indicative	ξυγεχωρήθην	ξυγεχωρήθης	ξυγεχωρήθη	ξυγεχωρήθητον	ξυγεχωρηθήτην	ξυγεχωρήθημεν	ξυγεχωρήθητε	ξυγεχωρήθησᾰν
	subjunctive	ξυγχωρηθῶ	ξυγχωρηθῇς	ξυγχωρηθῇ	ξυγχωρηθῆτον	ξυγχωρηθῆτον	ξυγχωρηθῶμεν	ξυγχωρηθῆτε	ξυγχωρηθῶσῐ(ν)
	optative	ξυγχωρηθείην	ξυγχωρηθείης	ξυγχωρηθείη	ξυγχωρηθεῖτον, ξυγχωρηθείητον	ξυγχωρηθείτην, ξυγχωρηθειήτην	ξυγχωρηθεῖμεν, ξυγχωρηθείημεν	ξυγχωρηθεῖτε, ξυγχωρηθείητε	ξυγχωρηθεῖεν, ξυγχωρηθείησᾰν
	imperative		ξυγχωρήθητῐ	ξυγχωρηθήτω	ξυγχωρήθητον	ξυγχωρηθήτων		ξυγχωρήθητε	ξυγχωρηθέντων
		active					passive
infinitive		ξυγχωρῆσαι					ξυγχωρηθῆναι
participle	m	ξυγχωρήσᾱς					ξυγχωρηθείς
	f	ξυγχωρήσᾱσᾰ					ξυγχωρηθεῖσᾰ
	n	ξυγχωρῆσᾰν					ξυγχωρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ξυγκεχώρηκᾰ, ξυγκεχώρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυγκεχώρηκᾰ	ξυγκεχώρηκᾰς	ξυγκεχώρηκε(ν)	ξυγκεχωρήκᾰτον	ξυγκεχωρήκᾰτον	ξυγκεχωρήκᾰμεν	ξυγκεχωρήκᾰτε	ξυγκεχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ξυγκεχωρήκω	ξυγκεχωρήκῃς	ξυγκεχωρήκῃ	ξυγκεχωρήκητον	ξυγκεχωρήκητον	ξυγκεχωρήκωμεν	ξυγκεχωρήκητε	ξυγκεχωρήκωσῐ(ν)
	optative	ξυγκεχωρήκοιμῐ, ξυγκεχωρηκοίην	ξυγκεχωρήκοις, ξυγκεχωρηκοίης	ξυγκεχωρήκοι, ξυγκεχωρηκοίη	ξυγκεχωρήκοιτον	ξυγκεχωρηκοίτην	ξυγκεχωρήκοιμεν	ξυγκεχωρήκοιτε	ξυγκεχωρήκοιεν
	imperative		ξυγκεχώρηκε	ξυγκεχωρηκέτω	ξυγκεχωρήκετον	ξυγκεχωρηκέτων		ξυγκεχωρήκετε	ξυγκεχωρηκόντων
middle/ passive	indicative	ξυγκεχώρημαι	ξυγκεχώρησαι	ξυγκεχώρηται	ξυγκεχώρησθον	ξυγκεχώρησθον	ξυγκεχωρήμεθᾰ	ξυγκεχώρησθε	ξυγκεχώρηνται
	subjunctive	ξυγκεχωρημένος ὦ	ξυγκεχωρημένος ᾖς	ξυγκεχωρημένος ᾖ	ξυγκεχωρημένω ἦτον	ξυγκεχωρημένω ἦτον	ξυγκεχωρημένοι ὦμεν	ξυγκεχωρημένοι ἦτε	ξυγκεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ξυγκεχωρημένος εἴην	ξυγκεχωρημένος εἴης	ξυγκεχωρημένος εἴη	ξυγκεχωρημένω εἴητον/εἶτον	ξυγκεχωρημένω εἰήτην/εἴτην	ξυγκεχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ξυγκεχωρημένοι εἴητε/εἶτε	ξυγκεχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ξυγκεχώρησο	ξυγκεχωρήσθω	ξυγκεχώρησθον	ξυγκεχωρήσθων		ξυγκεχώρησθε	ξυγκεχωρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ξυγκεχωρηκέναι				ξυγκεχωρῆσθαι
participle	m	ξυγκεχωρηκώς				ξυγκεχωρημένος
	f	ξυγκεχωρηκυῖᾰ				ξυγκεχωρημένη
	n	ξυγκεχωρηκός				ξυγκεχωρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.