ορθογραφία

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀρθογραφία (orthographía), equivalent to ορθο- (ortho-, “correct, ortho-”) +‎ -γραφία (-grafía, “writing, -graphy”).

Pronunciation

• IPA^(key): /oɾθoɣɾaˈfia/
• Hyphenation: ορ‧θο‧γρα‧φί‧α

Noun

ορθογραφία • (orthografía) f (uncountable)

1. spelling (act, practice, ability, or subject of forming words with letters)

   Το να γράφει κανείς «γυνέκα» δεν είναι σωστή ορθογραφία.

   To na gráfei kaneís «gynéka» den eínai sostí orthografía.

   For anyone to write 'wuman' (sic) is not correct spelling.

2. (by extension) spelling (as a school subject)

   Ο Στέλιος παίρνει πάντα άριστα στην ορθογραφία.

   O Stélios paírnei pánta árista stin orthografía.

   Stelios always gets an excellent score in spelling.

3. orthography (aspect of language study concerned with letters and their sequences in words)

Declension

  ορθογραφία

case     \     number	singular
nominative	ορθογραφία •
genitive	ορθογραφίας •
accusative	ορθογραφία •
vocative	ορθογραφία •

Antonyms

• ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)

Derived terms

• ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)
• ανορθόγραφος (anorthógrafos, “misspelt, misspelled”, adjective)
• ανορθογραφώ (anorthografó, “to misspell”)
• ορθογραφικός (orthografikós, “orthographical, spelling”)
• ορθογράφος m (orthográfos, “orthographer, correct speller”)
• ορθογραφώ (orthografó, “to spell correctly”)