ορθογραφία
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek ὀρθογραφία (orthographía), equivalent to ορθο- (ortho-, “correct, ortho-”) + -γραφία (-grafía, “writing, -graphy”).
Pronunciation edit
Noun edit
ορθογραφία • (orthografía) f (uncountable)
- spelling (act, practice, ability, or subject of forming words with letters)
- Το να γράφει κανείς «γυνέκα» δεν είναι σωστή ορθογραφία.
- To na gráfei kaneís «gynéka» den eínai sostí orthografía.
- For anyone to write 'wuman' (sic) is not correct spelling.
- (by extension) spelling (as a school subject)
- Ο Στέλιος παίρνει πάντα άριστα στην ορθογραφία.
- O Stélios paírnei pánta árista stin orthografía.
- Stelios always gets an excellent score in spelling.
- orthography (aspect of language study concerned with letters and their sequences in words)
Declension edit
ορθογραφία
| case \ number | singular |
|---|---|
| nominative | ορθογραφία • |
| genitive | ορθογραφίας • |
| accusative | ορθογραφία • |
| vocative | ορθογραφία • |
Antonyms edit
- ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)
Derived terms edit
- ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)
- ανορθόγραφος (anorthógrafos, “misspelt, misspelled”, adjective)
- ανορθογραφώ (anorthografó, “to misspell”)
- ορθογραφικός (orthografikós, “orthographical, spelling”)
- ορθογράφος m (orthográfos, “orthographer, correct speller”)
- ορθογραφώ (orthografó, “to spell correctly”)