οὐτάω

Ancient Greek

Etymology

Morphologically and etymologically unclear. Often connected with ὠτειλή (ōteilḗ, “fresh wound”) and with ἀάω (aáō, “to hurt, damage”). Already Karl Meister thought it of Pre-Greek origin, which seems to be the best solution, by the interpretation of ὠτειλή (ōteilḗ) as a variant.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /uː.tá.ɔː/ → /uˈta.o/ → /uˈta.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /uː.tá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /uˈta.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /uˈta.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /uˈta.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /uˈta.o/

Verb

οὐτᾰ́ω • (outáō)

1. to stab, hit, wound

Conjugation

   Present: οὐτᾰ́ω, οὐτᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὐτᾰ́ω	οὐτᾰ́εις	οὐτᾰ́ει	οὐτᾰ́ετον	οὐτᾰ́ετον	οὐτᾰ́ομεν	οὐτᾰ́ετε	οὐτᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	οὐτᾰ́ω	οὐτᾰ́ῃς	οὐτᾰ́ῃ	οὐτᾰ́ητον	οὐτᾰ́ητον	οὐτᾰ́ωμεν	οὐτᾰ́ητε	οὐτᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	οὐτᾰ́οιμῐ	οὐτᾰ́οις	οὐτᾰ́οι	οὐτᾰ́οιτον	οὐτᾰοίτην	οὐτᾰ́οιμεν	οὐτᾰ́οιτε	οὐτᾰ́οιεν
	imperative		οὔτᾰε	οὐτᾰέτω	οὐτᾰ́ετον	οὐτᾰέτων		οὐτᾰ́ετε	οὐτᾰόντων
middle/ passive	indicative	οὐτᾰ́ομαι	οὐτᾰ́ῃ, οὐτᾰ́ει	οὐτᾰ́εται	οὐτᾰ́εσθον	οὐτᾰ́εσθον	οὐτᾰόμεθᾰ	οὐτᾰ́εσθε	οὐτᾰ́ονται
	subjunctive	οὐτᾰ́ωμαι	οὐτᾰ́ῃ	οὐτᾰ́ηται	οὐτᾰ́ησθον	οὐτᾰ́ησθον	οὐτᾰώμεθᾰ	οὐτᾰ́ησθε	οὐτᾰ́ωνται
	optative	οὐτᾰοίμην	οὐτᾰ́οιο	οὐτᾰ́οιτο	οὐτᾰ́οισθον	οὐτᾰοίσθην	οὐτᾰοίμεθᾰ	οὐτᾰ́οισθε	οὐτᾰ́οιντο
	imperative		οὐτᾰ́ου	οὐτᾰέσθω	οὐτᾰ́εσθον	οὐτᾰέσθων		οὐτᾰ́εσθε	οὐτᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		οὐτᾰ́ειν				οὐτᾰ́εσθαι
participle	m	οὐτᾰ́ων				οὐτᾰόμενος
	f	οὐτᾰ́ουσᾰ				οὐτᾰομένη
	n	οὐτᾰ́ον				οὐτᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: οὐτῶ, οὐτῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὐτῶ	οὐτᾷς	οὐτᾷ	οὐτᾶτον	οὐτᾶτον	οὐτῶμεν	οὐτᾶτε	οὐτῶσῐ(ν)
	subjunctive	οὐτῶ	οὐτᾷς	οὐτᾷ	οὐτᾶτον	οὐτᾶτον	οὐτῶμεν	οὐτᾶτε	οὐτῶσῐ(ν)
	optative	οὐτῴην, οὐτῷμῐ	οὐτῴης, οὐτῷς	οὐτῴη, οὐτῷ	οὐτῷτον, οὐτῴητον	οὐτῴτην, οὐτῳήτην	οὐτῷμεν, οὐτῴημεν	οὐτῷτε, οὐτῴητε	οὐτῷεν, οὐτῴησᾰν
	imperative		οὔτᾱ	οὐτᾱ́τω	οὐτᾶτον	οὐτᾱ́των		οὐτᾶτε	οὐτώντων
middle/ passive	indicative	οὐτῶμαι	οὐτᾷ	οὐτᾶται	οὐτᾶσθον	οὐτᾶσθον	οὐτώμεθᾰ	οὐτᾶσθε	οὐτῶνται
	subjunctive	οὐτῶμαι	οὐτᾷ	οὐτᾶται	οὐτᾶσθον	οὐτᾶσθον	οὐτώμεθᾰ	οὐτᾶσθε	οὐτῶνται
	optative	οὐτῴμην	οὐτῷο	οὐτῷτο	οὐτῷσθον	οὐτῴσθην	οὐτῴμεθᾰ	οὐτῷσθε	οὐτῷντο
	imperative		οὐτῶ	οὐτᾱ́σθω	οὐτᾶσθον	οὐτᾱ́σθων		οὐτᾶσθε	οὐτᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		οὐτᾶν				οὐτᾶσθαι
participle	m	οὐτῶν				οὐτώμενος
	f	οὐτῶσᾰ				οὐτωμένη
	n	οὐτῶν				οὐτώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: οὐτάζω, οὐτάζομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὐτάζω	οὐτάζεις	οὐτάζει	οὐτάζετον	οὐτάζετον	οὐτάζομεν	οὐτάζετε	οὐτάζουσῐ(ν)
	subjunctive	οὐτάζω, οὐτάζωμῐ	οὐτάζῃς, οὐτάζῃσθᾰ	οὐτάζῃ, οὐτάζῃσῐ	οὐτάζητον	οὐτάζητον	οὐτάζωμεν	οὐτάζητε	οὐτάζωσῐ(ν)
	optative	οὐτάζοιμῐ	οὐτάζοισ(θᾰ)	οὐτάζοι	οὐτάζοιτον	οὐταζοίτην	οὐτάζοιμεν	οὐτάζοιτε	οὐτάζοιεν
	imperative		οὔταζε	οὐταζέτω	οὐτάζετον	οὐταζέτων		οὐτάζετε	οὐταζόντων
middle/ passive	indicative	οὐτάζομαι	οὐτάζεαι	οὐτάζεται	οὐτάζεσθον	οὐτάζεσθον	οὐταζόμε(σ)θᾰ	οὐτάζεσθε	οὐτάζονται
	subjunctive	οὐτάζωμαι	οὐτάζηαι	οὐτάζηται	οὐτάζησθον	οὐτάζησθον	οὐταζώμε(σ)θᾰ	οὐτάζησθε	οὐτάζωνται
	optative	οὐταζοίμην	οὐτάζοιο	οὐτάζοιτο	οὐτάζοισθον	οὐταζοίσθην	οὐταζοίμε(σ)θᾰ	οὐτάζοισθε	οὐταζοίᾰτο
	imperative		οὐτάζεο	οὐταζέσθω	οὐτάζεσθον	οὐταζέσθων		οὐτάζεσθε	οὐταζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		οὐτάζειν/οὐταζέμεν(αι)/οὐταζμέναι				οὐτάζεσθαι
participle	m	οὐτάζων				οὐταζόμενος
	f	οὐτάζουσᾰ				οὐταζομένη
	n	οὐτᾶζον				οὐταζόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: οὔτᾰον, οὐτᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔτᾰον	οὔτᾰες	οὔτᾰε(ν)	οὐτᾰ́ετον	οὐτᾰέτην	οὐτᾰ́ομεν	οὐτᾰ́ετε	οὔτᾰον
middle/ passive	indicative	οὐτᾰόμην	οὐτᾰ́ου	οὐτᾰ́ετο	οὐτᾰ́εσθον	οὐτᾰέσθην	οὐτᾰόμεθᾰ	οὐτᾰ́εσθε	οὐτᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: οὔτων, οὐτώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔτων	οὔτᾱς	οὔτᾱ	οὐτᾶτον	οὐτᾱ́την	οὐτῶμεν	οὐτᾶτε	οὔτων
middle/ passive	indicative	οὐτώμην	οὐτῶ	οὐτᾶτο	οὐτᾶσθον	οὐτᾱ́σθην	οὐτώμεθᾰ	οὐτᾶσθε	οὐτῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: οὔταζον, οὐταζόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔταζον	οὔταζες	οὔταζε(ν)	οὐτάζετον	οὐταζέτην	οὐτάζομεν	οὐτάζετε	οὔταζον
middle/ passive	indicative	οὐταζόμην	οὐτάζου	οὐτάζετο	οὐτάζεσθον	οὐταζέσθην	οὐταζόμε(σ)θᾰ	οὐτάζεσθε	οὐτάζοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: οὐτήσω, οὐτήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὐτήσω	οὐτήσεις	οὐτήσει	οὐτήσετον	οὐτήσετον	οὐτήσομεν	οὐτήσετε	οὐτήσουσῐ(ν)
	optative	οὐτήσοιμῐ	οὐτήσοις	οὐτήσοι	οὐτήσοιτον	οὐτησοίτην	οὐτήσοιμεν	οὐτήσοιτε	οὐτήσοιεν
middle	indicative	οὐτήσομαι	οὐτήσῃ, οὐτήσει	οὐτήσεται	οὐτήσεσθον	οὐτήσεσθον	οὐτησόμεθᾰ	οὐτήσεσθε	οὐτήσονται
	optative	οὐτησοίμην	οὐτήσοιο	οὐτήσοιτο	οὐτήσοισθον	οὐτησοίσθην	οὐτησοίμεθᾰ	οὐτήσοισθε	οὐτήσοιντο
		active			middle
infinitive		οὐτήσειν			οὐτήσεσθαι
participle	m	οὐτήσων			οὐτησόμενος
	f	οὐτήσουσᾰ			οὐτησομένη
	n	οὐτῆσον			οὐτησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: οὐτᾰ́σω, οὐτᾰ́σομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὐτᾰ́σω	οὐτᾰ́σεις	οὐτᾰ́σει	οὐτᾰ́σετον	οὐτᾰ́σετον	οὐτᾰ́σομεν	οὐτᾰ́σετε	οὐτᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	οὐτᾰ́σοιμῐ	οὐτᾰ́σοισ(θᾰ)	οὐτᾰ́σοι	οὐτᾰ́σοιτον	οὐτᾰσοίτην	οὐτᾰ́σοιμεν	οὐτᾰ́σοιτε	οὐτᾰ́σοιεν
middle	indicative	οὐτᾰ́σομαι	οὐτᾰ́σεαι	οὐτᾰ́σεται	οὐτᾰ́σεσθον	οὐτᾰ́σεσθον	οὐτᾰσόμε(σ)θᾰ	οὐτᾰ́σεσθε	οὐτᾰ́σονται
	optative	οὐτᾰσοίμην	οὐτᾰ́σοιο	οὐτᾰ́σοιτο	οὐτᾰ́σοισθον	οὐτᾰσοίσθην	οὐτᾰσοίμε(σ)θᾰ	οὐτᾰ́σοισθε	οὐτᾰσοίᾰτο
		active			middle
infinitive		οὐτᾰ́σειν/οὐτᾰσέμεν(αι)/οὐτᾰ́σμεν(αι)			οὐτᾰ́σεσθαι
participle	m	οὐτᾰ́σων			οὐτᾰσόμενος
	f	οὐτᾰ́σουσᾰ			οὐτᾰσομένη
	n	οὐτᾰ́σον			οὐτᾰσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: οὔτησᾰ, οὐτησᾰ́μην, οὐτήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔτησᾰ	οὔτησᾰς	οὔτησε(ν)	οὐτήσᾰτον	οὐτησᾰ́την	οὐτήσᾰμεν	οὐτήσᾰτε	οὔτησᾰν
	subjunctive	οὐτήσω	οὐτήσῃς	οὐτήσῃ	οὐτήσητον	οὐτήσητον	οὐτήσωμεν	οὐτήσητε	οὐτήσωσῐ(ν)
	optative	οὐτήσαιμῐ	οὐτήσειᾰς, οὐτήσαις	οὐτήσειε(ν), οὐτήσαι	οὐτήσαιτον	οὐτησαίτην	οὐτήσαιμεν	οὐτήσαιτε	οὐτήσειᾰν, οὐτήσαιεν
	imperative		οὔτησον	οὐτησᾰ́τω	οὐτήσᾰτον	οὐτησᾰ́των		οὐτήσᾰτε	οὐτησᾰ́ντων
middle	indicative	οὐτησᾰ́μην	οὐτήσω	οὐτήσᾰτο	οὐτήσᾰσθον	οὐτησᾰ́σθην	οὐτησᾰ́μεθᾰ	οὐτήσᾰσθε	οὐτήσᾰντο
	subjunctive	οὐτήσωμαι	οὐτήσῃ	οὐτήσηται	οὐτήσησθον	οὐτήσησθον	οὐτησώμεθᾰ	οὐτήσησθε	οὐτήσωνται
	optative	οὐτησαίμην	οὐτήσαιο	οὐτήσαιτο	οὐτήσαισθον	οὐτησαίσθην	οὐτησαίμεθᾰ	οὐτήσαισθε	οὐτήσαιντο
	imperative		οὔτησαι	οὐτησᾰ́σθω	οὐτήσᾰσθον	οὐτησᾰ́σθων		οὐτήσᾰσθε	οὐτησᾰ́σθων
passive	indicative	οὐτήθην	οὐτήθης	οὐτήθη	οὐτήθητον	οὐτηθήτην	οὐτήθημεν	οὐτήθητε	οὐτήθησᾰν
	subjunctive	οὐτηθῶ	οὐτηθῇς	οὐτηθῇ	οὐτηθῆτον	οὐτηθῆτον	οὐτηθῶμεν	οὐτηθῆτε	οὐτηθῶσῐ(ν)
	optative	οὐτηθείην	οὐτηθείης	οὐτηθείη	οὐτηθεῖτον, οὐτηθείητον	οὐτηθείτην, οὐτηθειήτην	οὐτηθεῖμεν, οὐτηθείημεν	οὐτηθεῖτε, οὐτηθείητε	οὐτηθεῖεν, οὐτηθείησᾰν
	imperative		οὐτήθητῐ	οὐτηθήτω	οὐτήθητον	οὐτηθήτων		οὐτήθητε	οὐτηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		οὐτῆσαι			οὐτήσᾰσθαι		οὐτηθῆναι
participle	m	οὐτήσᾱς			οὐτησᾰ́μενος		οὐτηθείς
	f	οὐτήσᾱσᾰ			οὐτησᾰμένη		οὐτηθεῖσᾰ
	n	οὐτῆσᾰν			οὐτησᾰ́μενον		οὐτηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: οὔτᾰσᾰ, οὐτᾰσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔτᾰσᾰ	οὔτᾰσᾰς	οὔτᾰσε(ν)	οὐτᾰ́σᾰτον	οὐτᾰσᾰ́την	οὐτᾰ́σᾰμεν	οὐτᾰ́σᾰτε	οὔτᾰσᾰν
	subjunctive	οὐτᾰ́σω, οὐτᾰ́σωμῐ	οὐτᾰ́σῃς, οὐτᾰ́σῃσθᾰ	οὐτᾰ́σῃ, οὐτᾰ́σῃσῐ	οὐτᾰ́σητον	οὐτᾰ́σητον	οὐτᾰ́σωμεν	οὐτᾰ́σητε	οὐτᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	οὐτᾰ́σαιμῐ	οὐτᾰ́σαις, οὐτᾰ́σαισθᾰ, οὐτᾰ́σειᾰς	οὐτᾰ́σειε(ν), οὐτᾰ́σαι	οὐτᾰσεῖτον	οὐτᾰσείτην	οὐτᾰσεῖμεν	οὐτᾰσεῖτε	οὐτᾰσεῖεν
	imperative		οὔτᾰσον	οὐτᾰσᾰ́τω	οὐτᾰ́σᾰτον	οὐτᾰσᾰ́των		οὐτᾰ́σᾰτε	οὐτᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	οὐτᾰσᾰ́μην	οὐτᾰ́σᾰο	οὐτᾰ́σᾰτο	οὐτᾰ́σᾰσθον	οὐτᾰσᾰ́σθην	οὐτᾰσᾰ́με(σ)θᾰ	οὐτᾰ́σᾰσθε	οὐτᾰ́σᾰντο
	subjunctive	οὐτᾰ́σωμαι	οὐτᾰ́σηαι	οὐτᾰ́σηται	οὐτᾰ́σησθον	οὐτᾰ́σησθον	οὐτᾰσώμε(σ)θᾰ	οὐτᾰ́σησθε	οὐτᾰ́σωνται
	optative	οὐτᾰσαίμην	οὐτᾰ́σαιο	οὐτᾰ́σαιτο	οὐτᾰ́σαισθον	οὐτᾰσαίσθην	οὐτᾰσαίμε(σ)θᾰ	οὐτᾰ́σαισθε	οὐτᾰσαίᾰτο
	imperative		οὔτᾰσαι	οὐτᾰσᾰ́σθω	οὐτᾰ́σᾰσθον	οὐτᾰσᾰ́σθων		οὐτᾰ́σᾰσθε	οὐτᾰσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		οὐτᾰ́σαι/οὐτᾰσᾰ́μεν/οὐτᾰσᾰμέναι			οὐτᾰ́σᾰσθαι
participle	m	οὐτᾰ́σᾱς			οὐτᾰσᾰ́μενος
	f	οὐτᾰ́σᾱσᾰ			οὐτᾰσᾰμένη
	n	οὐτᾰ́σᾰν			οὐτᾰσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: οὔτην, οὐτᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔτην	οὔτης	οὖτᾰ	οὔτητον	οὐτήτην	οὔτημεν	οὔτητε	οὔτησᾰν
	subjunctive	οὐτῶ, οὐτῶμῐ	οὐτῇς, οὐτῇσθᾰ	οὐτῇ, οὐτῇσῐ	οὐτῆτον	οὐτῆτον	οὐτῶμεν	οὐτῆτε	οὐτῶσῐ(ν)
	optative	οὐταίην	οὐταίης	οὐταίη	οὐταῖτον	οὐταίτην	οὐταῖμεν	οὐταῖτε	οὐταῖεν
	imperative		οὔτηθῐ	οὐτήτω	οὔτητον	οὐτήτων		οὔτητε	οὐτᾰ́ντων
middle	indicative	οὐτᾰ́μην	οὔτω	οὔτᾰτο	οὔτᾰσθον	οὐτᾰ́σθην	οὐτᾰ́με(σ)θᾰ	οὔτᾰσθε	οὔτᾰντο
	subjunctive	οὐτῶμαι	οὐτῇ	οὐτῆται	οὐτῆσθον	οὐτῆσθον	οὐτώμε(σ)θᾰ	οὐτῆσθε	οὐτῶνται
	optative	οὐταίμην	οὐταῖο	οὐταῖτο	οὐταῖσθον	οὐταίσθην	οὐταίμε(σ)θᾰ	οὐταῖσθε	οὐταίᾰτο
	imperative		οὔτω	οὐτᾰ́σθω	οὔτᾰσθον	οὐτᾰ́σθων		οὔτᾰσθε	οὐτᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		οὐτᾰ́μεν(αι)			οὔτᾰσθαι
participle	m	οὐτᾱ́ς			οὐτᾰ́μενος
	f	οὐτᾶσᾰ			οὐτᾰμένη
	n	οὐτᾰ́ν			οὐτᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: οὔτασκᾰ, οὐτασκᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὔτασκᾰ	οὔτασκᾰς	οὔτασκε(ν)	οὐτάσκᾰτον	οὐτασκᾰ́την	οὐτάσκᾰμεν	οὐτάσκᾰτε	οὔτασκᾰν
	subjunctive	οὐτάσκω, οὐτάσκωμῐ	οὐτάσκῃς, οὐτάσκῃσθᾰ	οὐτάσκῃ, οὐτάσκῃσῐ	οὐτάσκητον	οὐτάσκητον	οὐτάσκωμεν	οὐτάσκητε	οὐτάσκωσῐ(ν)
	optative	οὐτάσκαιμῐ	οὐτάσκαις, οὐτάσκαισθᾰ, οὐτάσκειᾰς	οὐτάσκειε(ν), οὐτάσκαι	οὐτασκεῖτον	οὐτασκείτην	οὐτασκεῖμεν	οὐτασκεῖτε	οὐτασκεῖεν
	imperative		οὔτασκον	οὐτασκᾰ́τω	οὐτάσκᾰτον	οὐτασκᾰ́των		οὐτάσκᾰτε	οὐτασκᾰ́ντων
middle	indicative	οὐτασκᾰ́μην	οὐτάσκᾰο	οὐτάσκᾰτο	οὐτάσκᾰσθον	οὐτασκᾰ́σθην	οὐτασκᾰ́με(σ)θᾰ	οὐτάσκᾰσθε	οὐτάσκᾰντο
	subjunctive	οὐτάσκωμαι	οὐτάσκηαι	οὐτάσκηται	οὐτάσκησθον	οὐτάσκησθον	οὐτασκώμε(σ)θᾰ	οὐτάσκησθε	οὐτάσκωνται
	optative	οὐτασκαίμην	οὐτάσκαιο	οὐτάσκαιτο	οὐτάσκαισθον	οὐτασκαίσθην	οὐτασκαίμε(σ)θᾰ	οὐτάσκαισθε	οὐτασκαίᾰτο
	imperative		οὔτασκαι	οὐτασκᾰ́σθω	οὐτάσκᾰσθον	οὐτασκᾰ́σθων		οὐτάσκᾰσθε	οὐτασκᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		οὐτᾶσκαι/οὐτασκᾰ́μεν/οὐτασκᾰμέναι			οὐτάσκᾰσθαι
participle	m	οὐτάσκᾱς			οὐτασκᾰ́μενος
	f	οὐτάσκᾱσᾰ			οὐτασκᾰμένη
	n	οὐτᾶσκᾰν			οὐτασκᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: οὐτήσασκᾰ, οὐτησασκᾰ́μην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οὐτήσασκᾰ	οὐτήσασκᾰς	οὐτήσασκε(ν)	οὐτησάσκᾰτον	οὐτησασκᾰ́την	οὐτησάσκᾰμεν	οὐτησάσκᾰτε	οὐτήσασκᾰν
	subjunctive	οὐτησάσκω	οὐτησάσκῃς	οὐτησάσκῃ	οὐτησάσκητον	οὐτησάσκητον	οὐτησάσκωμεν	οὐτησάσκητε	οὐτησάσκωσῐ(ν)
	optative	οὐτησάσκαιμῐ	οὐτησάσκειᾰς, οὐτησάσκαις	οὐτησάσκειε(ν), οὐτησάσκαι	οὐτησασκεῖτον	οὐτησασκείτην	οὐτησασκεῖμεν	οὐτησασκεῖτε	οὐτησασκεῖεν
	imperative		οὐτήσασκον	οὐτησασκᾰ́τω	οὐτησάσκᾰτον	οὐτησασκᾰ́των		οὐτησάσκᾰτε	οὐτησασκᾰ́ντων
middle	indicative	οὐτησασκᾰ́μην	οὐτησάσκω	οὐτησάσκᾰτο	οὐτησάσκᾰσθον	οὐτησασκᾰ́σθην	οὐτησασκᾰ́μεθᾰ	οὐτησάσκᾰσθε	οὐτησάσκᾰντο
	subjunctive	οὐτησάσκωμαι	οὐτησάσκηαι	οὐτησάσκηται	οὐτησάσκησθον	οὐτησάσκησθον	οὐτησασκώμεθᾰ	οὐτησάσκησθε	οὐτησάσκωνται
	optative	οὐτησασκαίμην	οὐτησάσκαιο	οὐτησάσκαιτο	οὐτησάσκαισθον	οὐτησασκαίσθην	οὐτησασκαίμεθᾰ	οὐτησάσκαισθε	οὐτησασκαίᾰτο
	imperative		οὐτήσασκαι	οὐτησασκᾰ́σθω	οὐτησάσκᾰσθον	οὐτησασκᾰ́σθων		οὐτησάσκᾰσθε	οὐτησασκᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		οὐτησᾶσκαι			οὐτησάσκᾰσθαι
participle	m	οὐτησάσκᾱς			οὐτησασκᾰ́μενος
	f	οὐτησάσκᾱσᾰ			οὐτησασκᾰμένη
	n	οὐτησᾶσκᾰν			οὐτησασκᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: οὔτᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	οὔτᾰσμαι	οὔτᾰσαι	οὔτᾰσται	οὔτᾰσθον	οὔτᾰσθον	οὐτᾰ́σμεθᾰ	οὔτᾰσθε	οὐτᾰ́σᾰται
	subjunctive	οὐτᾰσμένος ὦ	οὐτᾰσμένος ᾖς	οὐτᾰσμένος ᾖ	οὐτᾰσμένω ἦτον	οὐτᾰσμένω ἦτον	οὐτᾰσμένοι ὦμεν	οὐτᾰσμένοι ἦτε	οὐτᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	οὐτᾰσμένος εἴην	οὐτᾰσμένος εἴης	οὐτᾰσμένος εἴη	οὐτᾰσμένω εἴητον/εἶτον	οὐτᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	οὐτᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	οὐτᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	οὐτᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		οὔτᾰσο	οὐτᾰ́σθω	οὔτᾰσθον	οὐτᾰ́σθων		οὔτᾰσθε	οὐτᾰ́σθων
infinitive						οὐτᾰ́σθαι
participle	m					οὐτᾰσμένος
	f					οὐτᾰσμένη
	n					οὐτᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνούτᾰτος (anoútatos)
• ἄουτος (áoutos)
• νεούτᾰτος (neoútatos)

 

Further reading

• οὐτάζω and “οὐτάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “οὐτάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “οὐτάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• οὐτάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• οὐτάζω and οὐτάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN