παράνοια

Ancient Greek

Etymology

From παρανοέω (paranoéō, “to think amiss”) +‎ -ῐᾰ (-ia).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rá.noi̯.a/ → /paˈra.ny.a/ → /paˈra.ni.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rá.noi̯.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈra.ny.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈra.ny.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈra.ny.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈra.ni.a/

Noun

πᾰρᾰ́νοιᾰ • (paránoia) f (genitive πᾰρᾰνοίᾱς); first declension

1. derangement, madness

Declension

First declension of ἡ πᾰρᾰ́νοιᾰ; τῆς πᾰρᾰνοίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πᾰρᾰ́νοιᾰ hē paránoia	τὼ πᾰρᾰνοίᾱ tṑ paranoíā	αἱ πᾰρᾰ́νοιαι hai paránoiai
Genitive	τῆς πᾰρᾰνοίᾱς tês paranoíās	τοῖν πᾰρᾰνοίαιν toîn paranoíain	τῶν πᾰρᾰνοιῶν tôn paranoiôn
Dative	τῇ πᾰρᾰνοίᾳ têi paranoíāi	τοῖν πᾰρᾰνοίαιν toîn paranoíain	ταῖς πᾰρᾰνοίαις taîs paranoíais
Accusative	τὴν πᾰρᾰ́νοιᾰν tḕn paránoian	τὼ πᾰρᾰνοίᾱ tṑ paranoíā	τᾱ̀ς πᾰρᾰνοίᾱς tā̀s paranoíās
Vocative	πᾰρᾰ́νοιᾰ paránoia	πᾰρᾰνοίᾱ paranoíā	πᾰρᾰ́νοιαι paránoiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: paranoia
• Greek: παράνοια (paránoia)

Further reading

• “παράνοια”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “παράνοια”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παράνοια in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • craziness idem, page 182.
  • derangement idem, page 214.
  • madness idem, page 507.

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek παράνοια (paránoia, “madness”).

Noun

παράνοια • (paránoia) f (plural παράνοιες)

1. (medicine) paranoia
2. insanity
3. suspiciousness

Declension

Declension of παράνοια

	singular	plural
nominative	παράνοια •	παράνοιες •
genitive	παράνοιας •	—
accusative	παράνοια •	παράνοιες •
vocative	παράνοια •	παράνοιες •

Related terms

• άνοια f (ánoia, “dementia”)