παρακειμένων

See also: παρακείμενων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔːn/ → /pa.ra.ciˈme.non/ → /pa.ra.ciˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.non/

Noun

πᾰρᾰκειμένων • (parakeiménōn) m

1. genitive plural of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένων • (parakeiménōn)

1. genitive plural masculine/feminine/neuter of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /paraciˈmenon/
• Hyphenation: πα‧ρα‧κει‧μέ‧νων

Noun

παρακειμένων • (parakeiménon) m

1. Genitive plural form of παρακείμενος (parakeímenos).

Usage notes

• As participle: παρακείμενων (parakeímenon).