παρακειμένῳ

See also: παρακειμένω and παρακειμένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔːi̯/ → /pa.ra.ciˈme.no/ → /pa.ra.ciˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/

Noun

πᾰρᾰκειμένῳ • (parakeiménōi) m

1. dative singular of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένῳ • (parakeiménōi)

1. dative singular masculine/neuter of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)