παραμονή

Greek

Etymology

From Ancient Greek παραμονή (paramonḗ), from παραμένω (paraménō).

Noun

παραμονή • (paramoní) f

1. abidance, staying, remaining
2. eve

Declension

Declension of παραμονή

	singular	plural
nominative	παραμονή (paramoní)	παραμονές (paramonés)
genitive	παραμονής (paramonís)	παραμονών (paramonón)
accusative	παραμονή (paramoní)	παραμονές (paramonés)
vocative	παραμονή (paramoní)	παραμονές (paramonés)

Derived terms

• Παραμονή Πρωτοχρονιάς f (Paramoní Protochroniás, “New Year's Eve”)
• Παραμονή Χριστουγέννων f (Paramoní Christougénnon, “Christmas Eve”)

 

Related terms

• παραμονεύω (paramonévo, “to lurk, stalk, to wait to attack”)

See also

• (eve): ανήμερα (anímera)
• (eve): επομένη (epoméni)