παραμονή

Greek

Etymology

From Ancient Greek παραμονή (paramonḗ), from παραμένω (paraménō).

Noun

παραμονή • (paramoní) f

1. abidance, staying, remaining
2. eve

Declension

declension of παραμονή

case     \     number	singular	plural
nominative	παραμονή •	παραμονές •
genitive	παραμονής •	παραμονών •
accusative	παραμονή •	παραμονές •
vocative	παραμονή •	παραμονές •

Related terms

• παραμονεύω (paramonévo, “to lurk, stalk, to wait to attack”)

See also

• (eve): ανήμερα (anímera)
• (eve): επομένη (epoméni)