παριτητέος

Ancient Greek

Etymology

From πάρειμι (páreimi) +‎ -τέος (-téos, verbal adjective suffix)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ri.tɛː.té.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ri.te̝ˈte.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ri.tiˈte.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ri.tiˈte.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ri.tiˈte.os/

Adjective

πᾰρῐτητέος • (paritētéos) m (feminine πᾰρῐτητέᾱ, neuter πᾰρῐτητέον); first/second declension

that is necessary to appear

Declension

First and second declension of πᾰρῐτητέος; πᾰρῐτητέᾱ; πᾰρῐτητέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πᾰρῐτητέος paritētéos	πᾰρῐτητέᾱ paritētéā	πᾰρῐτητέον paritētéon	πᾰρῐτητέω paritētéō	πᾰρῐτητέᾱ paritētéā	πᾰρῐτητέω paritētéō	πᾰρῐτητέοι paritētéoi	πᾰρῐτητέαι paritētéai	πᾰρῐτητέᾰ paritētéa
Genitive	πᾰρῐτητέου paritētéou	πᾰρῐτητέᾱς paritētéās	πᾰρῐτητέου paritētéou	πᾰρῐτητέοιν paritētéoin	πᾰρῐτητέαιν paritētéain	πᾰρῐτητέοιν paritētéoin	πᾰρῐτητέων paritētéōn	πᾰρῐτητέων paritētéōn	πᾰρῐτητέων paritētéōn
Dative	πᾰρῐτητέῳ paritētéōi	πᾰρῐτητέᾳ paritētéāi	πᾰρῐτητέῳ paritētéōi	πᾰρῐτητέοιν paritētéoin	πᾰρῐτητέαιν paritētéain	πᾰρῐτητέοιν paritētéoin	πᾰρῐτητέοις paritētéois	πᾰρῐτητέαις paritētéais	πᾰρῐτητέοις paritētéois
Accusative	πᾰρῐτητέον paritētéon	πᾰρῐτητέᾱν paritētéān	πᾰρῐτητέον paritētéon	πᾰρῐτητέω paritētéō	πᾰρῐτητέᾱ paritētéā	πᾰρῐτητέω paritētéō	πᾰρῐτητέους paritētéous	πᾰρῐτητέᾱς paritētéās	πᾰρῐτητέᾰ paritētéa
Vocative	πᾰρῐτητέε paritētée	πᾰρῐτητέᾱ paritētéā	πᾰρῐτητέον paritētéon	πᾰρῐτητέω paritētéō	πᾰρῐτητέᾱ paritētéā	πᾰρῐτητέω paritētéō	πᾰρῐτητέοι paritētéoi	πᾰρῐτητέαι paritētéai	πᾰρῐτητέᾰ paritētéa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πᾰρῐτητέως paritētéōs			πᾰρῐτητεώτερος paritēteṓteros			πᾰρῐτητεώτᾰτος paritēteṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.