παύσων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pǎu̯.sɔːn/ → /ˈpaɸ.son/ → /ˈpaf.son/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pǎu̯.sɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpaʍ.son/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpaɸ.son/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpaf.son/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpaf.son/

Participle

παύσων • (paúsōn) m (feminine παύσουσᾰ, neuter παῦσον); first/third declension

1. future active participle of παύω (paúō)

Inflection

First and third declension of παύσων; παύσουσᾰ; παῦσον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		παύσων paúsōn	παύσουσᾰ paúsousa	παῦσον paûson		παύσοντε paúsonte	παυσούσᾱ pausoúsā	παύσοντε paúsonte		παύσοντες paúsontes	παύσουσαι paúsousai	παύσοντᾰ paúsonta
Genitive		παύσοντος paúsontos	παυσούσης pausoúsēs	παύσοντος paúsontos		παυσόντοιν pausóntoin	παυσούσαιν pausoúsain	παυσόντοιν pausóntoin		παυσόντων pausóntōn	παυσουσῶν pausousôn	παυσόντων pausóntōn
Dative		παύσοντῐ paúsonti	παυσούσῃ pausoúsēi	παύσοντῐ paúsonti		παυσόντοιν pausóntoin	παυσούσαιν pausoúsain	παυσόντοιν pausóntoin		παύσουσῐ / παύσουσῐν paúsousi(n)	παυσούσαις pausoúsais	παύσουσῐ / παύσουσῐν paúsousi(n)
Accusative		παύσοντᾰ paúsonta	παύσουσᾰν paúsousan	παῦσον paûson		παύσοντε paúsonte	παυσούσᾱ pausoúsā	παύσοντε paúsonte		παύσοντᾰς paúsontas	παυσούσᾱς pausoúsās	παύσοντᾰ paúsonta
Vocative		παύσων paúsōn	παύσουσᾰ paúsousa	παῦσον paûson		παύσοντε paúsonte	παυσούσᾱ pausoúsā	παύσοντε paúsonte		παύσοντες paúsontes	παύσουσαι paúsousai	παύσοντᾰ paúsonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		παυσόντως pausóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.