πειθομένοις

See also: πειθομένοιν and πειθόμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰo.mé.noi̯s/ → /pi.θoˈme.nys/ → /pi.θoˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.nis/

Participle

πειθομένοις • (peithoménois)

1. dative plural masculine/neuter of πειθόμενος (peithómenos)