πεπρωμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.prɔː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.proˈme.nos/

Participle

πεπρωμένος • (peprōménos) m (feminine πεπρωμένη, neuter πεπρωμένον); first/second declension

perfect passive participle of ἔπορον (époron)

Declension

First and second declension of πεπρωμένος; πεπρωμένη; πεπρωμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεπρωμένος peprōménos	πεπρωμένη peprōménē	πεπρωμένον peprōménon	πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένᾱ peprōménā	πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένοι peprōménoi	πεπρωμέναι peprōménai	πεπρωμένᾰ peprōména
Genitive	πεπρωμένου peprōménou	πεπρωμένης peprōménēs	πεπρωμένου peprōménou	πεπρωμένοιν peprōménoin	πεπρωμέναιν peprōménain	πεπρωμένοιν peprōménoin	πεπρωμένων peprōménōn	πεπρωμένων peprōménōn	πεπρωμένων peprōménōn
Dative	πεπρωμένῳ peprōménōi	πεπρωμένῃ peprōménēi	πεπρωμένῳ peprōménōi	πεπρωμένοιν peprōménoin	πεπρωμέναιν peprōménain	πεπρωμένοιν peprōménoin	πεπρωμένοις peprōménois	πεπρωμέναις peprōménais	πεπρωμένοις peprōménois
Accusative	πεπρωμένον peprōménon	πεπρωμένην peprōménēn	πεπρωμένον peprōménon	πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένᾱ peprōménā	πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένους peprōménous	πεπρωμένᾱς peprōménās	πεπρωμένᾰ peprōména
Vocative	πεπρωμένε peprōméne	πεπρωμένη peprōménē	πεπρωμένον peprōménon	πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένᾱ peprōménā	πεπρωμένω peprōménō	πεπρωμένοι peprōménoi	πεπρωμέναι peprōménai	πεπρωμένᾰ peprōména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεπρωμένως peprōménōs			πεπρωμενώτερος peprōmenṓteros			πεπρωμενώτᾰτος peprōmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.