περιδέραιον

Ancient Greek

Etymology

From περῐ- (peri-) +‎ δέραιον (déraion).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.dé.rai̯.on/ → /pe.riˈðe.rɛ.on/ → /pe.riˈðe.re.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.dé.rai̯.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈde.rɛ.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈðe.rɛ.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈðe.re.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈðe.re.on/

Noun

περῐδέραιον • (peridéraion) m (genitive περῐδεραίον); second declension

1. necklace
2. collar of a pillory

Inflection

Second declension of τὸ περῐδέραιον; τοῦ περῐδεραίου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ περῐδέραιον tò peridéraion	τὼ περῐδεραίω tṑ perideraíō	τᾰ̀ περῐδέραιᾰ tà peridéraia
Genitive	τοῦ περῐδεραίου toû perideraíou	τοῖν περῐδεραίοιν toîn perideraíoin	τῶν περῐδεραίων tôn perideraíōn
Dative	τῷ περῐδεραίῳ tôi perideraíōi	τοῖν περῐδεραίοιν toîn perideraíoin	τοῖς περῐδεραίοις toîs perideraíois
Accusative	τὸ περῐδέραιον tò peridéraion	τὼ περῐδεραίω tṑ perideraíō	τᾰ̀ περῐδέραιᾰ tà peridéraia
Vocative	περῐδέραιον peridéraion	περῐδεραίω perideraíō	περῐδέραιᾰ peridéraia
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: περιδέραιο (peridéraio)

Further reading

• “περιδέραιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• περιδέραιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette