ποιουμένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.uː.mé.nɛːs/ → /py.uˈme.nis/ → /pi.uˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.uː.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.uˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /py.uˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.uˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.uˈme.nis/

Participle

ποιουμένης • (poiouménēs)

1. feminine genitive singular of ποιούμενος (poioúmenos)