πολυβόειος

Ancient Greek

FWOTD – 9 November 2016

Etymology

πολῠ́ς (polús, “many”) +‎ βόειος (bóeios, “of ox-hide”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.bó.eː.os/ → /po.lyˈβo.i.os/ → /po.liˈvo.i.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.bó.eː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈbo.i.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈβo.i.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈvo.i.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈvo.i.os/

Adjective

πολῠβόειος • (polubóeios) m or f (neuter πολῠβόειον); second declension

1. Covered with many oxhides.
   • 300 CE – 400 CE, Quintus Smyrnaeus, Posthomerica 3.239

Inflection

Second declension of πολῠβόειος; πολῠβόειον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολῠβόειος polubóeios	πολῠβόειον polubóeion		πολῠβοείω poluboeíō	πολῠβοείω poluboeíō		πολῠβόειοι polubóeioi	πολῠβόειᾰ polubóeia
Genitive		πολῠβοείου poluboeíou	πολῠβοείου poluboeíou		πολῠβοείοιν poluboeíoin	πολῠβοείοιν poluboeíoin		πολῠβοείων poluboeíōn	πολῠβοείων poluboeíōn
Dative		πολῠβοείῳ poluboeíōi	πολῠβοείῳ poluboeíōi		πολῠβοείοιν poluboeíoin	πολῠβοείοιν poluboeíoin		πολῠβοείοις poluboeíois	πολῠβοείοις poluboeíois
Accusative		πολῠβόειον polubóeion	πολῠβόειον polubóeion		πολῠβοείω poluboeíō	πολῠβοείω poluboeíō		πολῠβοείους poluboeíous	πολῠβόειᾰ polubóeia
Vocative		πολῠβόειε polubóeie	πολῠβόειον polubóeion		πολῠβοείω poluboeíō	πολῠβοείω poluboeíō		πολῠβόειοι polubóeioi	πολῠβόειᾰ polubóeia
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολῠβοείως poluboeíōs			πολῠβοειότερος poluboeióteros			πολῠβοειότᾰτος poluboeiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “πολυβόειος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press