πολύκλειτος

See also: Πολύκλειτος

Ancient Greek

Etymology

From πολύ (polú, “very”) +‎ κλειτός (kleitós, “famed”), literally “far-famed, much renowned”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lý.kleː.tos/ → /poˈly.kli.tos/ → /poˈli.kli.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.kleː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.kli.tos/

Adjective

πολῠ́κλειτος • (polúkleitos) m (feminine πολῠκλείτη or πολῠκλείτᾱ, neuter πολῠ́κλειτον); first/second declension

1. far famed, greatly renowned, widely celebrated

Inflection

First and second declension of πολῠ́κλειτος; πολῠκλείτη; πολῠ́κλειτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πολῠ́κλειτος polúkleitos	πολῠκλείτη polukleítē	πολῠ́κλειτον polúkleiton		πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō		πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Genitive		πολῠκλείτου polukleítou	πολῠκλείτης polukleítēs	πολῠκλείτου polukleítou		πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin		πολῠκλείτων polukleítōn	πολῠκλείτων polukleítōn	πολῠκλείτων polukleítōn
Dative		πολῠκλείτῳ polukleítōi	πολῠκλείτῃ polukleítēi	πολῠκλείτῳ polukleítōi		πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin		πολῠκλείτοις polukleítois	πολῠκλείταις polukleítais	πολῠκλείτοις polukleítois
Accusative		πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτην polukleítēn	πολῠ́κλειτον polúkleiton		πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō		πολῠκλείτους polukleítous	πολῠκλείτᾱς polukleítās	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Vocative		πολῠ́κλειτε polúkleite	πολῠκλείτη polukleítē	πολῠ́κλειτον polúkleiton		πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō		πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πολῠκλείτως polukleítōs				πολῠκλειτότερος polukleitóteros				πολῠκλειτότᾰτος polukleitótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of πολῠ́κλειτος; πολῠκλείτᾱ; πολῠ́κλειτον (Aeolic, Doric)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πολῠ́κλειτος polúkleitos	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠ́κλειτον polúkleiton		πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō		πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Genitive		πολῠκλείτοιο polukleítoio	πολῠκλείτᾱς polukleítās	πολῠκλείτοιο polukleítoio		πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin		πολῠκλείτων polukleítōn	πολῠκλειτᾶν polukleitân	πολῠκλείτων polukleítōn
Dative		πολῠκλείτῳ polukleítōi	πολῠκλείτᾳ polukleítāi	πολῠκλείτῳ polukleítōi		πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin		πολῠκλείτοις polukleítois	πολῠκλείταις polukleítais	πολῠκλείτοις polukleítois
Accusative		πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτᾱν polukleítān	πολῠ́κλειτον polúkleiton		πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō		πολῠκλείτους polukleítous	πολῠκλείτᾱς polukleítās	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Vocative		πολῠ́κλειτε polúkleite	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠ́κλειτον polúkleiton		πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō		πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πολῠκλείτως polukleítōs				πολῠκλειτότερος polukleitóteros				πολῠκλειτότᾰτος polukleitótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• Πολύκλειτος (Polúkleitos)

Further reading

• “πολύκλειτος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πολύκλειτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πολύκλειτος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• πολύκλειτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette