πολύπους

Ancient Greek

Etymology

From πολυ- (polu-, “many”) +‎ πούς (poús, “foot”).

Adjective

πολύπους • (polúpous) m or f (neuter πολύπουν); third declension

1. many-footed

Third declension of πολύπους; πολύπουν (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολύπους polúpous	πολύπουν polúpoun		πολύποδε polúpode	πολύποδε polúpode		πολύποδες polúpodes	πολύποδᾰ polúpoda
Genitive		πολύποδος polúpodos	πολύποδος polúpodos		πολυπόδοιν polupódoin	πολυπόδοιν polupódoin		πολυπόδων polupódōn	πολυπόδων polupódōn
Dative		πολύποδῐ polúpodi	πολύποδῐ polúpodi		πολυπόδοιν polupódoin	πολυπόδοιν polupódoin		πολύποσῐ / πολύποσῐν polúposi(n)	πολύποσῐ / πολύποσῐν polúposi(n)
Accusative		πολύπουν polúpoun	πολύπουν polúpoun		πολύποδε polúpode	πολύποδε polúpode		πολύποδᾰς polúpodas	πολύποδᾰ polúpoda
Vocative		πολύπους polúpous	πολύπουν polúpoun		πολύποδε polúpode	πολύποδε polúpode		πολύποδες polúpodes	πολύποδᾰ polúpoda
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολυπόδως polupódōs			—			—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: polypus

Noun

πολύπους • (polúpous) m (genitive πολύποδος); third declension

1. octopus, polypus
   • 1866, Aelian, edited by Rudolf Hercher, Claudii Aeliani de natura animalium libri xvii, varia historia, epistolae, fragmenta‎^[1], Lipsiae: B.G. Teubneri:

     δεινοὶ κατὰ κοιλίαν εἰσὶν οἱ πολύποδες

     deinoì katà koilían eisìn hoi polúpodes

     (please add an English translation of this quotation)

   • 1997, Aelian, translated by Nigel G. Wilson, Historical Miscellany (Loeb Classical Library 486)‎^[2], Cambridge, MA: Harvard University Press:

     Δεινοὶ κατὰ κοιλίαν εἰσὶν οἱ πολύποδες

     Deinoì katà koilían eisìn hoi polúpodes

     Octopuses have remarkable stomachs

Inflection

Third declension of ὁ πολύπους; τοῦ πολύποδος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πολύπους ho polúpous	τὼ πολύποδε tṑ polúpode	οἱ πολύποδες hoi polúpodes
Genitive	τοῦ πολύποδος toû polúpodos	τοῖν πολυπόδοιν toîn polupódoin	τῶν πολυπόδων tôn polupódōn
Dative	τῷ πολύποδῐ tôi polúpodi	τοῖν πολυπόδοιν toîn polupódoin	τοῖς πολύποσῐ / πολύποσῐν toîs polúposi(n)
Accusative	τὸν πολύποδᾰ tòn polúpoda	τὼ πολύποδε tṑ polúpode	τοὺς πολύποδᾰς toùs polúpodas
Vocative	πολύπους polúpous	πολύποδε polúpode	πολύποδες polúpodes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Descendants

• → Latin: polypus

References

• “πολύπους”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πολύπους”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πολύπους in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “polyp”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.
• James Morwood, John Taylor (Editors), The Pocket Oxford Classical Greek Dictionary, New York: Oxford University Press →ISBN, page 265, 2002