πορεύω

Ancient Greek

Etymology

From πόρος (póros, “way, bridge”) +‎ -εύω (-eúō). From πείρω (peírō, “to pierce, pass through”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.rěu̯.ɔː/ → /poˈre.βo/ → /poˈre.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.rěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈre.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈre.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈre.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈre.vo/

Verb

πορεύω • (poreúō)

1. (active voice) to cause to go, carry, convey
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 1.125
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 11.32
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 516
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1476
   • 415 BCE, Euripides, The Trojan Women 1086
   • 424 BCE, Euripides, Hecuba 447
   • 431 BCE, Euripides, Medea 181
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.131
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 559
   • 438 BCE, Euripides, Alcestis 444
   1. (of things) to bring, carry, furnish, bestow, set in motion
      • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1602
      • 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 985
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 893D
2. (in middle or passive) to be driven or carried
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1254
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 845
   1. to go, walk, march
      • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 190D
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 266C
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 2.2.12
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 4.3.13
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.3.1
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.107
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.29
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 392
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.95
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.5.10
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 2.2.11
      • 413 BCE, Euripides, Ion 1238
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 2.2.12
      • 458 BCE, Euripides, Electra 965
      • 408 BCE, Euripides, Orestes 1068
   2. to walk, i.e. to live
      • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 884
   3. (figuratively)
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.2.24
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 812A
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.6.15

Inflection

   Present: πορεύω, πορεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πορεύω	πορεύεις	πορεύει	πορεύετον	πορεύετον	πορεύομεν	πορεύετε	πορεύουσῐ(ν)
	subjunctive	πορεύω	πορεύῃς	πορεύῃ	πορεύητον	πορεύητον	πορεύωμεν	πορεύητε	πορεύωσῐ(ν)
	optative	πορεύοιμῐ	πορεύοις	πορεύοι	πορεύοιτον	πορευοίτην	πορεύοιμεν	πορεύοιτε	πορεύοιεν
	imperative		πόρευε	πορευέτω	πορεύετον	πορευέτων		πορεύετε	πορευόντων
middle/ passive	indicative	πορεύομαι	πορεύῃ, πορεύει	πορεύεται	πορεύεσθον	πορεύεσθον	πορευόμεθᾰ	πορεύεσθε	πορεύονται
	subjunctive	πορεύωμαι	πορεύῃ	πορεύηται	πορεύησθον	πορεύησθον	πορευώμεθᾰ	πορεύησθε	πορεύωνται
	optative	πορευοίμην	πορεύοιο	πορεύοιτο	πορεύοισθον	πορευοίσθην	πορευοίμεθᾰ	πορεύοισθε	πορεύοιντο
	imperative		πορεύου	πορευέσθω	πορεύεσθον	πορευέσθων		πορεύεσθε	πορευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πορεύειν				πορεύεσθαι
participle	m	πορεύων				πορευόμενος
	f	πορεύουσᾰ				πορευομένη
	n	πορεῦον				πορευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπορευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐπορευόμην	ἐπορεύου	ἐπορεύετο	ἐπορεύεσθον	ἐπορευέσθην	ἐπορευόμεθᾰ	ἐπορεύεσθε	ἐπορεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πορεύσομαι, πορευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πορεύσομαι	πορεύσῃ, πορεύσει	πορεύσεται	πορεύσεσθον	πορεύσεσθον	πορευσόμεθᾰ	πορεύσεσθε	πορεύσονται
	optative	πορευσοίμην	πορεύσοιο	πορεύσοιτο	πορεύσοισθον	πορευσοίσθην	πορευσοίμεθᾰ	πορεύσοισθε	πορεύσοιντο
passive	indicative	πορευθήσομαι	πορευθήσῃ	πορευθήσεται	πορευθήσεσθον	πορευθήσεσθον	πορευθησόμεθᾰ	πορευθήσεσθε	πορευθήσονται
	optative	πορευθησοίμην	πορευθήσοιο	πορευθήσοιτο	πορευθήσοισθον	πορευθησοίσθην	πορευθησοίμεθᾰ	πορευθήσοισθε	πορευθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					πορεύσεσθαι		πορευθήσεσθαι
participle	m				πορευσόμενος		πορευθησόμενος
	f				πορευσομένη		πορευθησομένη
	n				πορευσόμενον		πορευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπορευσᾰ́μην, ἐπορεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπορευσᾰ́μην	ἐπορεύσω	ἐπορεύσᾰτο	ἐπορεύσᾰσθον	ἐπορευσᾰ́σθην	ἐπορευσᾰ́μεθᾰ	ἐπορεύσᾰσθε	ἐπορεύσᾰντο
	subjunctive	πορεύσωμαι	πορεύσῃ	πορεύσηται	πορεύσησθον	πορεύσησθον	πορευσώμεθᾰ	πορεύσησθε	πορεύσωνται
	optative	πορευσαίμην	πορεύσαιο	πορεύσαιτο	πορεύσαισθον	πορευσαίσθην	πορευσαίμεθᾰ	πορεύσαισθε	πορεύσαιντο
	imperative		πόρευσαι	πορευσᾰ́σθω	πορεύσᾰσθον	πορευσᾰ́σθων		πορεύσᾰσθε	πορευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπορεύθην	ἐπορεύθης	ἐπορεύθη	ἐπορεύθητον	ἐπορευθήτην	ἐπορεύθημεν	ἐπορεύθητε	ἐπορεύθησᾰν
	subjunctive	πορευθῶ	πορευθῇς	πορευθῇ	πορευθῆτον	πορευθῆτον	πορευθῶμεν	πορευθῆτε	πορευθῶσῐ(ν)
	optative	πορευθείην	πορευθείης	πορευθείη	πορευθεῖτον, πορευθείητον	πορευθείτην, πορευθειήτην	πορευθεῖμεν, πορευθείημεν	πορευθεῖτε, πορευθείητε	πορευθεῖεν, πορευθείησᾰν
	imperative		πορεύθητῐ	πορευθήτω	πορεύθητον	πορευθήτων		πορεύθητε	πορευθέντων
					middle		passive
infinitive					πορεύσᾰσθαι		πορευθῆναι
participle	m				πορευσᾰ́μενος		πορευθείς
	f				πορευσᾰμένη		πορευθεῖσᾰ
	n				πορευσᾰ́μενον		πορευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπόρευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πεπόρευμαι	πεπόρευσαι	πεπόρευται	πεπόρευσθον	πεπόρευσθον	πεπορεύμεθᾰ	πεπόρευσθε	πεπόρευνται
	subjunctive	πεπορευμένος ὦ	πεπορευμένος ᾖς	πεπορευμένος ᾖ	πεπορευμένω ἦτον	πεπορευμένω ἦτον	πεπορευμένοι ὦμεν	πεπορευμένοι ἦτε	πεπορευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπορευμένος εἴην	πεπορευμένος εἴης	πεπορευμένος εἴη	πεπορευμένω εἴητον/εἶτον	πεπορευμένω εἰήτην/εἴτην	πεπορευμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπορευμένοι εἴητε/εἶτε	πεπορευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπόρευσο	πεπορεύσθω	πεπόρευσθον	πεπορεύσθων		πεπόρευσθε	πεπορεύσθων
						middle/passive
infinitive						πεπορεῦσθαι
participle	m					πεπορευμένος
	f					πεπορευμένη
	n					πεπορευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “πορεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πορεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πορεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πορεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter