προΐσχω

Ancient Greek

Etymology

προ- (pro-) +‎ ἴσχω (ískhō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ís.kʰɔː/ → /proˈis.xo/ → /proˈis.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ís.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈis.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈis.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈis.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈis.xo/

Verb

προΐσχω • (proḯskhō)

1. to hold before, hold out, hold before
2. (in middle) to put forward, use as a pretext, allege, plead
3. to propose, offer

Conjugation

   Present: προῐ̈́σχω, προῐ̈́σχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προῐ̈́σχω	προῐ̈́σχεις	προῐ̈́σχει	προῐ̈́σχετον	προῐ̈́σχετον	προῐ̈́σχομεν	προῐ̈́σχετε	προῐ̈́σχουσῐ(ν)
	subjunctive	προῐ̈́σχω	προῐ̈́σχῃς	προῐ̈́σχῃ	προῐ̈́σχητον	προῐ̈́σχητον	προῐ̈́σχωμεν	προῐ̈́σχητε	προῐ̈́σχωσῐ(ν)
	optative	προῐ̈́σχοιμῐ	προῐ̈́σχοις	προῐ̈́σχοι	προῐ̈́σχοιτον	προῐ̈σχοίτην	προῐ̈́σχοιμεν	προῐ̈́σχοιτε	προῐ̈́σχοιεν
	imperative		πρόῐ̈σχε	προῐ̈σχέτω	προῐ̈́σχετον	προῐ̈σχέτων		προῐ̈́σχετε	προῐ̈σχόντων
middle/ passive	indicative	προῐ̈́σχομαι	προῐ̈́σχῃ, προῐ̈́σχει	προῐ̈́σχεται	προῐ̈́σχεσθον	προῐ̈́σχεσθον	προῐ̈σχόμεθᾰ	προῐ̈́σχεσθε	προῐ̈́σχονται
	subjunctive	προῐ̈́σχωμαι	προῐ̈́σχῃ	προῐ̈́σχηται	προῐ̈́σχησθον	προῐ̈́σχησθον	προῐ̈σχώμεθᾰ	προῐ̈́σχησθε	προῐ̈́σχωνται
	optative	προῐ̈σχοίμην	προῐ̈́σχοιο	προῐ̈́σχοιτο	προῐ̈́σχοισθον	προῐ̈σχοίσθην	προῐ̈σχοίμεθᾰ	προῐ̈́σχοισθε	προῐ̈́σχοιντο
	imperative		προῐ̈́σχου	προῐ̈σχέσθω	προῐ̈́σχεσθον	προῐ̈σχέσθων		προῐ̈́σχεσθε	προῐ̈σχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προῐ̈́σχειν				προῐ̈́σχεσθαι
participle	m	προῐ̈́σχων				προῐ̈σχόμενος
	f	προῐ̈́σχουσᾰ				προῐ̈σχομένη
	n	προῐ̈́σχον				προῐ̈σχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προῐ̈́σχον, προῐ̈σχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προῐ̈́σχον	προῐ̈́σχες	προῐ̈́σχε(ν)	προῐ̈́σχετον	προῐ̈σχέτην	προῐ̈́σχομεν	προῐ̈́σχετε	προῐ̈́σχον
middle/ passive	indicative	προῐ̈σχόμην	προῐ̈́σχου	προῐ̈́σχετο	προῐ̈́σχεσθον	προῐ̈σχέσθην	προῐ̈σχόμεθᾰ	προῐ̈́σχεσθε	προῐ̈́σχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• προέχω (proékhō)

Further reading

• προΐσχω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• “προΐσχω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press