προνοῶν

See also: προνόων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.no.ɔ̂ːn/ → /pro.noˈon/ → /pro.noˈon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.no.ɔ̂ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.noˈon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.noˈon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.noˈon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.noˈon/

Participle

προνοῶν • (pronoôn) m (feminine προνοοῦσᾰ, neuter προνοοῦν); first/third declension

1. present active participle contracted of προνοέω (pronoéō)

Declension

First and third declension of προνοῶν; προνοοῦσᾰ; προνοοῦν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προνοῶν pronoôn	προνοοῦσᾰ pronooûsa	προνοοῦν pronooûn		προνοοῦντε pronooûnte	προνοούσᾱ pronooúsā	προνοοῦντε pronooûnte		προνοοῦντες pronooûntes	προνοοῦσαι pronooûsai	προνοοῦντᾰ pronooûnta
Genitive		προνοοῦντος pronooûntos	προνοούσης pronooúsēs	προνοοῦντος pronooûntos		προνοούντοιν pronooúntoin	προνοούσαιν pronooúsain	προνοούντοιν pronooúntoin		προνοούντων pronooúntōn	προνοουσῶν pronoousôn	προνοούντων pronooúntōn
Dative		προνοοῦντῐ pronooûnti	προνοούσῃ pronooúsēi	προνοοῦντῐ pronooûnti		προνοούντοιν pronooúntoin	προνοούσαιν pronooúsain	προνοούντοιν pronooúntoin		προνοοῦσῐ / προνοοῦσῐν pronooûsi(n)	προνοούσαις pronooúsais	προνοοῦσῐ / προνοοῦσῐν pronooûsi(n)
Accusative		προνοοῦντᾰ pronooûnta	προνοοῦσᾰν pronooûsan	προνοοῦν pronooûn		προνοοῦντε pronooûnte	προνοούσᾱ pronooúsā	προνοοῦντε pronooûnte		προνοοῦντᾰς pronooûntas	προνοούσᾱς pronooúsās	προνοοῦντᾰ pronooûnta
Vocative		προνοῶν pronoôn	προνοοῦσᾰ pronooûsa	προνοοῦν pronooûn		προνοοῦντε pronooûnte	προνοούσᾱ pronooúsā	προνοοῦντε pronooûnte		προνοοῦντες pronooûntes	προνοοῦσαι pronooûsai	προνοοῦντᾰ pronooûnta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προνοούντως pronooúntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.