προνοέω

Ancient Greek

Etymology

From πρόνοος (prónoos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.no.é.ɔː/ → /pro.noˈe.o/ → /pro.noˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.no.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.noˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.noˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.noˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.noˈe.o/

Verb

προνοέω • (pronoéō)

1. to perceive before, foresee
2. to think of or plan beforehand, provide
3. to be provident, take measures of precaution
4. to provide for, take thought for [with genitive]

Conjugation

   Present: προνοέω, προνοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προνοέω	προνοέεις	προνοέει	προνοέετον	προνοέετον	προνοέομεν	προνοέετε	προνοέουσῐ(ν)
	subjunctive	προνοέω	προνοέῃς	προνοέῃ	προνοέητον	προνοέητον	προνοέωμεν	προνοέητε	προνοέωσῐ(ν)
	optative	προνοέοιμῐ	προνοέοις	προνοέοι	προνοέοιτον	προνοεοίτην	προνοέοιμεν	προνοέοιτε	προνοέοιεν
	imperative		προνόεε	προνοεέτω	προνοέετον	προνοεέτων		προνοέετε	προνοεόντων
middle/ passive	indicative	προνοέομαι	προνοέῃ, προνοέει	προνοέεται	προνοέεσθον	προνοέεσθον	προνοεόμεθᾰ	προνοέεσθε	προνοέονται
	subjunctive	προνοέωμαι	προνοέῃ	προνοέηται	προνοέησθον	προνοέησθον	προνοεώμεθᾰ	προνοέησθε	προνοέωνται
	optative	προνοεοίμην	προνοέοιο	προνοέοιτο	προνοέοισθον	προνοεοίσθην	προνοεοίμεθᾰ	προνοέοισθε	προνοέοιντο
	imperative		προνοέου	προνοεέσθω	προνοέεσθον	προνοεέσθων		προνοέεσθε	προνοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προνοέειν				προνοέεσθαι
participle	m	προνοέων				προνοεόμενος
	f	προνοέουσᾰ				προνοεομένη
	n	προνοέον				προνοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: προνοῶ, προνοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προνοῶ	προνοεῖς	προνοεῖ	προνοεῖτον	προνοεῖτον	προνοοῦμεν	προνοεῖτε	προνοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	προνοῶ	προνοῇς	προνοῇ	προνοῆτον	προνοῆτον	προνοῶμεν	προνοῆτε	προνοῶσῐ(ν)
	optative	προνοοίην, προνοοῖμῐ	προνοοίης, προνοοῖς	προνοοίη, προνοοῖ	προνοοῖτον, προνοοίητον	προνοοίτην, προνοοιήτην	προνοοῖμεν, προνοοίημεν	προνοοῖτε, προνοοίητε	προνοοῖεν, προνοοίησᾰν
	imperative		προνόει	προνοείτω	προνοεῖτον	προνοείτων		προνοεῖτε	προνοούντων
middle/ passive	indicative	προνοοῦμαι	προνοεῖ, προνοῇ	προνοεῖται	προνοεῖσθον	προνοεῖσθον	προνοούμεθᾰ	προνοεῖσθε	προνοοῦνται
	subjunctive	προνοῶμαι	προνοῇ	προνοῆται	προνοῆσθον	προνοῆσθον	προνοώμεθᾰ	προνοῆσθε	προνοῶνται
	optative	προνοοίμην	προνοοῖο	προνοοῖτο	προνοοῖσθον	προνοοίσθην	προνοοίμεθᾰ	προνοοῖσθε	προνοοῖντο
	imperative		προνοοῦ	προνοείσθω	προνοεῖσθον	προνοείσθων		προνοεῖσθε	προνοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προνοεῖν				προνοεῖσθαι
participle	m	προνοῶν				προνοούμενος
	f	προνοοῦσᾰ				προνοουμένη
	n	προνοοῦν				προνοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προυνόεον, προυνοεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προυνόεον	προυνόεες	προυνόεε(ν)	προυνοέετον	προυνοεέτην	προυνοέομεν	προυνοέετε	προυνόεον
middle/ passive	indicative	προυνοεόμην	προυνοέου	προυνοέετο	προυνοέεσθον	προυνοεέσθην	προυνοεόμεθᾰ	προυνοέεσθε	προυνοέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προυνόουν, προυνοούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προυνόουν	προυνόεις	προυνόει	προυνοεῖτον	προυνοείτην	προυνοοῦμεν	προυνοεῖτε	προυνόουν
middle/ passive	indicative	προυνοούμην	προυνοοῦ	προυνοεῖτο	προυνοεῖσθον	προυνοείσθην	προυνοούμεθᾰ	προυνοεῖσθε	προυνοοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προνοήσω, προνοήσομαι, προνοηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προνοήσω	προνοήσεις	προνοήσει	προνοήσετον	προνοήσετον	προνοήσομεν	προνοήσετε	προνοήσουσῐ(ν)
	optative	προνοήσοιμῐ	προνοήσοις	προνοήσοι	προνοήσοιτον	προνοησοίτην	προνοήσοιμεν	προνοήσοιτε	προνοήσοιεν
middle	indicative	προνοήσομαι	προνοήσῃ, προνοήσει	προνοήσεται	προνοήσεσθον	προνοήσεσθον	προνοησόμεθᾰ	προνοήσεσθε	προνοήσονται
	optative	προνοησοίμην	προνοήσοιο	προνοήσοιτο	προνοήσοισθον	προνοησοίσθην	προνοησοίμεθᾰ	προνοήσοισθε	προνοήσοιντο
passive	indicative	προνοηθήσομαι	προνοηθήσῃ	προνοηθήσεται	προνοηθήσεσθον	προνοηθήσεσθον	προνοηθησόμεθᾰ	προνοηθήσεσθε	προνοηθήσονται
	optative	προνοηθησοίμην	προνοηθήσοιο	προνοηθήσοιτο	προνοηθήσοισθον	προνοηθησοίσθην	προνοηθησοίμεθᾰ	προνοηθήσοισθε	προνοηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προνοήσειν			προνοήσεσθαι		προνοηθήσεσθαι
participle	m	προνοήσων			προνοησόμενος		προνοηθησόμενος
	f	προνοήσουσᾰ			προνοησομένη		προνοηθησομένη
	n	προνοῆσον			προνοησόμενον		προνοηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προυνόησᾰ, προυνοησᾰ́μην, προυνοήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προυνόησᾰ	προυνόησᾰς	προυνόησε(ν)	προυνοήσᾰτον	προυνοησᾰ́την	προυνοήσᾰμεν	προυνοήσᾰτε	προυνόησᾰν
	subjunctive	προνοήσω	προνοήσῃς	προνοήσῃ	προνοήσητον	προνοήσητον	προνοήσωμεν	προνοήσητε	προνοήσωσῐ(ν)
	optative	προνοήσαιμῐ	προνοήσειᾰς, προνοήσαις	προνοήσειε(ν), προνοήσαι	προνοήσαιτον	προνοησαίτην	προνοήσαιμεν	προνοήσαιτε	προνοήσειᾰν, προνοήσαιεν
	imperative		προνόησον	προνοησᾰ́τω	προνοήσᾰτον	προνοησᾰ́των		προνοήσᾰτε	προνοησᾰ́ντων
middle	indicative	προυνοησᾰ́μην	προυνοήσω	προυνοήσᾰτο	προυνοήσᾰσθον	προυνοησᾰ́σθην	προυνοησᾰ́μεθᾰ	προυνοήσᾰσθε	προυνοήσᾰντο
	subjunctive	προνοήσωμαι	προνοήσῃ	προνοήσηται	προνοήσησθον	προνοήσησθον	προνοησώμεθᾰ	προνοήσησθε	προνοήσωνται
	optative	προνοησαίμην	προνοήσαιο	προνοήσαιτο	προνοήσαισθον	προνοησαίσθην	προνοησαίμεθᾰ	προνοήσαισθε	προνοήσαιντο
	imperative		προνόησαι	προνοησᾰ́σθω	προνοήσᾰσθον	προνοησᾰ́σθων		προνοήσᾰσθε	προνοησᾰ́σθων
passive	indicative	προυνοήθην	προυνοήθης	προυνοήθη	προυνοήθητον	προυνοηθήτην	προυνοήθημεν	προυνοήθητε	προυνοήθησᾰν
	subjunctive	προνοηθῶ	προνοηθῇς	προνοηθῇ	προνοηθῆτον	προνοηθῆτον	προνοηθῶμεν	προνοηθῆτε	προνοηθῶσῐ(ν)
	optative	προνοηθείην	προνοηθείης	προνοηθείη	προνοηθεῖτον, προνοηθείητον	προνοηθείτην, προνοηθειήτην	προνοηθεῖμεν, προνοηθείημεν	προνοηθεῖτε, προνοηθείητε	προνοηθεῖεν, προνοηθείησᾰν
	imperative		προνοήθητῐ	προνοηθήτω	προνοήθητον	προνοηθήτων		προνοήθητε	προνοηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προνοῆσαι			προνοήσᾰσθαι		προνοηθῆναι
participle	m	προνοήσᾱς			προνοησᾰ́μενος		προνοηθείς
	f	προνοήσᾱσᾰ			προνοησᾰμένη		προνοηθεῖσᾰ
	n	προνοῆσᾰν			προνοησᾰ́μενον		προνοηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προνενόηκᾰ, προνενόημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προνενόηκᾰ	προνενόηκᾰς	προνενόηκε(ν)	προνενοήκᾰτον	προνενοήκᾰτον	προνενοήκᾰμεν	προνενοήκᾰτε	προνενοήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προνενοήκω	προνενοήκῃς	προνενοήκῃ	προνενοήκητον	προνενοήκητον	προνενοήκωμεν	προνενοήκητε	προνενοήκωσῐ(ν)
	optative	προνενοήκοιμῐ, προνενοηκοίην	προνενοήκοις, προνενοηκοίης	προνενοήκοι, προνενοηκοίη	προνενοήκοιτον	προνενοηκοίτην	προνενοήκοιμεν	προνενοήκοιτε	προνενοήκοιεν
	imperative		προνενόηκε	προνενοηκέτω	προνενοήκετον	προνενοηκέτων		προνενοήκετε	προνενοηκόντων
middle/ passive	indicative	προνενόημαι	προνενόησαι	προνενόηται	προνενόησθον	προνενόησθον	προνενοήμεθᾰ	προνενόησθε	προνενόηνται
	subjunctive	προνενοημένος ὦ	προνενοημένος ᾖς	προνενοημένος ᾖ	προνενοημένω ἦτον	προνενοημένω ἦτον	προνενοημένοι ὦμεν	προνενοημένοι ἦτε	προνενοημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προνενοημένος εἴην	προνενοημένος εἴης	προνενοημένος εἴη	προνενοημένω εἴητον/εἶτον	προνενοημένω εἰήτην/εἴτην	προνενοημένοι εἴημεν/εἶμεν	προνενοημένοι εἴητε/εἶτε	προνενοημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προνενόησο	προνενοήσθω	προνενόησθον	προνενοήσθων		προνενόησθε	προνενοήσθων
		active				middle/passive
infinitive		προνενοηκέναι				προνενοῆσθαι
participle	m	προνενοηκώς				προνενοημένος
	f	προνενοηκυῖᾰ				προνενοημένη
	n	προνενοηκός				προνενοημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπρονενοήκειν, ἐπρονενοήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπρονενοήκειν, ἐπρονενοήκη	ἐπρονενοήκεις, ἐπρονενοήκης	ἐπρονενοήκει(ν)	ἐπρονενοήκετον	ἐπρονενοηκέτην	ἐπρονενοήκεμεν	ἐπρονενοήκετε	ἐπρονενοήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπρονενοήμην	ἐπρονενόησο	ἐπρονενόητο	ἐπρονενόησθον	ἐπρονενοήσθην	ἐπρονενοήμεθᾰ	ἐπρονενόησθε	ἐπρονενόηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προνοέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προνοέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προνοέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G4306 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • discern idem, page 229.
  • foresee idem, page 337.
  • perceive idem, page 607.
  • provide idem, page 654.