προτελευταίος
Greek
editEtymology
editInherited from Byzantine Greek προτελευταῖος (proteleutaîos).[1] By surface analysis, προ- (pro-, “before”) + τελευταίος (teleftaíos, “last”).[2]
Pronunciation
edit- IPA(key): /ˈpɾo.te.leˈfte.os/ (a rare case of a Greek word with two accents, emphasising προ-)
- Hyphenation: προ‧τε‧λευ‧ταί‧ος
Adjective
editπροτελευταίος • (proteleftaíos) m (feminine προτελευταία, neuter προτελευταίο)
Declension
editDeclension of προτελευταίος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | προτελευταίος • | προτελευταία • | προτελευταίο • | προτελευταίοι • | προτελευταίες • | προτελευταία • |
| genitive | προτελευταίου • | προτελευταίας • | προτελευταίου • | προτελευταίων • | προτελευταίων • | προτελευταίων • |
| accusative | προτελευταίο • | προτελευταία • | προτελευταίο • | προτελευταίους • | προτελευταίες • | προτελευταία • |
| vocative | προτελευταίε • | προτελευταία • | προτελευταίο • | προτελευταίοι • | προτελευταίες • | προτελευταία • |
See also
edit- παραλήγουσα f (paralígousa)
References
edit- ^ προτελευταῖος, page 6282 - Dimitrakos, Dimitrios B. (21964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. [1st edition 1930-1950 in 9 volumes] (abbreviations - of authors)
- ^ προτελευταίος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language